Διάβασα για την κρατική ενίσχυση μίας Ελληνικής αεροπορικής εταιρείας και κατόπιν τα σχόλια και τις αντιδράσεις και όπως πάντα η υποκρισία περισσεύει, ενώ η ουσία ελλείπει. Δεν πρόκειται να εμπλακώ σε αντιδικίες ούτε είμαι φερέφωνο κανενός και διατυπώνω την άποψή μου:
Προσωπικά είμαι εντελώς αντίθετος στις ενισχύσεις των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Επιχείρηση σημαίνει πως αναλαμβάνω κινδύνους έναντι οποιουδήποτε γεγονότος. Τελεία και παύλα. Προφανώς συμπεριλαμβάνω και τις τράπεζες, τον ρόλο των οποίων ουδέποτε κατανόησα (τι χρειάζονται); Σας υπενθυμίζω πως όλες οι δραστηριότητές μου ανήκουν στην ελεύθερη οικονομία, η οποία εμένα με εκφράζει πλήρως και τούτο με δική μου επιλογή και καθαρά λόγω νοοτροπίας και αντιλήψεων, αλλά και με την αποδοχή των συνεπειών της. Εδώ πρέπει να λειτουργείς υπεύθυνα και ατομικά.
Είμαι εξ΄ ίσου και σφόδρα αντίθετος με την φτώχεια, την οποίαν θεωρώ ίσως την χειρότερη κατάρα μίας κοινωνίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ως εκ τούτου θεωρώ απαράδεκτη την απώλεια της κατοικίας ενός ανθρώπου και την διακοπή των βασικών αγαθών επιβίωσης. Όπως επίσης και το δικαίωμα στην εργασία και ΚΥΡΙΩΣ στην εκπαίδευση, ανεξαρτήτως προέλευσης και οικονομικής θέσης. Τέλος, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να έχουν πρόσβαση στα αγαθά της ζωής εφ΄ όσον το επιθυμούν. Εδώ πρέπει να λειτουργεί η αλληλεγγύη της κοινωνίας.
Η διατήρηση των θέσεων εργασίας σε επιχειρήσεις είναι ένας παραπλανητικός (και πολύ καλά διαδεδομένος) μύθος, διότι φυσικά και πρέπει να φροντίσουμε και να υποστηρίξουμε τους εργαζομένους και κανείς να μην μένει άνεργος (μία από τις χειρότερες μορφές τιμωρίας) αλλά αυτό να γίνεται από επιχειρήσεις, οι οποίες ΜΠΟΡΟΥΝ να λειτουργούν κερδοφόρα· και όχι να συντηρούμε, εις βάρος όλων των υπολοίπων, την κακή τύχη, την ανικανότητα (θυμηθείτε τις ΔΕΚΟ της δεκαετίας του 80) ή έστω λόγω ανυπέρβλητων και απρόβλεπτων εγχωρίων ή διεθνών συγκυριών την αδυναμία λειτουργίας τους. Χάνεις-κλείνεις. Πάντα συνέβαινε – πάντα θα συμβαίνει. Τελεία και παύλα και εδώ.
Σε κάθε κοινωνία υπάρχει ολόκληρη η γκάμα των ανθρώπων. Άλλοι θέλουν να δημιουργούν επιχειρήσεις, άλλοι θέλουν την ησυχία τους και να έχουν μία αξιοπρεπή και δίκαια αμειβόμενη εργασία. Μία κυβέρνηση οφείλει να διευκολύνει τους πρώτους να προοδεύουν και να πλουτίζουν και να προστατεύει από τη φτώχεια και τις διακρίσεις τους δεύτερους. Και να τους αγαπά όλους.