Στην Γέφυρα των Κατασκόπων (Bridge of Spies), μία ταινία του Στήβεν Σπήλμπεργκ με πρωταγωνιστή τον Τομ Χάνκς υπάρχει μία πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή.
Πολύ συνοπτικά ένας πράκτορας της C.I.A. ζητά έως απαιτεί από τον δικηγόρο του Σοβιετικού κατασκόπου Ρούντολφ Άμπελ να του αποκαλύψει, όσα ο τελευταίος πιθανόν του έχει αναφέρει για τη δράση του.
Πρόκειται περί ενός αρκετά λογικού αιτήματος, εφόσον πρόκειται για ζήτημα εθνικής ασφαλείας. Ο δικηγόρος αρνείται με πολύ έντονο ύφος και αξιοποιώντας τα επώνυμα (Χόφμαν του πρακτόρου και Ντόνοβαν το δικό του) του απαντά πως ενώ προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς και καταγωγή (Γερμανός ο ένας, Ιρλανδός ο δεύτερος) είναι πλέον ΚΑΙ οι δύο Αμερικανοί πολίτες και πως ο μόνος λόγος, ο οποίος τους συνδέει ως Αμερικανούς είναι ένας:
Υπακούον στους κανονισμούς και ο βασικός είναι το Σύνταγμα.
Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του Συντάγματος είναι εκείνα τα συστατικά, τα οποία αποτελούν τη συγκολλητική ουσία, η οποία ενώνει ανθρώπους με τόσο διαφορετικό υπόβαθρο.
Αυτό το άκουσα στην κινηματογραφική ταινία. Αλλά προσωπικά το έχω ακούσει και ο ίδιος, κάπως όμως παραλλαγμένο, από έναν Αμερικανό φίλο μου επιχειρηματία, ο οποίος μου ανέλυε γιατί η Αμερική είναι διαφορετική και ισχυρότερη από όλους τους υπολοίπους:
Διότι ο λόγος τους έχει ισχύ και μία χειραψία ισοδυναμεί με συμβόλαιο και πολύ μεγάλες συμφωνίες αρκέστηκαν σε αυτήν. Κατά τη γνώμη μου ισχύει.
Είναι πολύ ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις αυτές.
Θα το επεκτείνω ελαφρώς. Η τήρηση των κανόνων παραπέμπει στην άποψη του Σωκράτη (όχι στα λόγια, αλλά εμπράκτως) και την αντίληψή του για την πολιτεία. Τελικά ίσως αποτελεί ειρωνεία πως η ισχυρότερη δύναμη της εποχής μας βασίζεται σε μία Ελληνική αρχή, ενώ οι Ευρωπαίοι -και όχι μόνον- βασίζουν τις κοινωνίες τους σε διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως τη γλώσσα και τη θρησκεία, ενίοτε και στην… αρία τους καταγωγή.
Και προσέξτε: υπακούουν έγραψα, δεν τους επιβάλλονται.
