Από την πρώτη στιγμή δεν έκρυψα την άποψή μου για τον ΠτΟυκ, η οποία είναι και η χειρότερη και πως φέρει –πάντα κατά τη γνώμη μου- τεράστιες ευθύνες για τη μη αποτροπή της εισβολής στη χώρα του. Τώρα καθίσταται ακόμα περισσότερο σαφές γιατί οι Αμερικανοί τον προειδοποιούσαν συνεχώς ΠΡΙΝ συμβεί το μοιραίο. Αλλά προφανώς αυτός ζούσε το όνειρό του.
Το σχόλιο αυτό το γράφω, διότι κάποιες ισχυρές ενδείξεις συνηγορούν για τα προηγούμενα και δείχνουν πως δεν έχει καμία συναίσθηση της πραγματικότητας:
Α. Καλεί τον ΠτΡ σε διαπραγματεύσεις. Αυτό είναι γελοίο, διότι ο επιτιθέμενος είναι αυτός, ο οποίος καθορίζει τις εξελίξεις και όχι ο αμυνόμενος. Ειδικά δε όταν είναι σε φανερή θέση ισχύος και σε κάθε περίπτωση προωθείται στα πεδία. Ποτέ δεν ισχύει κάτι ανάλογο. Τώρα το θυμήθηκε με τα εχθρικά στρατεύματα στα περίχωρα της πρωτεύουσας;
Β. Κατηγόρησε έντονα τους Δυτικούς αρχηγούς κρατών πως τον παράτησαν και χρησιμοποίησε μάλιστα και πολύ σκληρή γλώσσα. Νομίζω πως οι Δυτικοί υπερέβαλλαν εαυτόν με τις “κυρώσεις” και τις αντιδράσεις τους, κάτι, το οποίο δεν θυμάμαι να έχει συμβεί στο παρελθόν σε άλλη περίπτωση. Μήπως θα έπρεπε να στείλουν στρατεύματα να πολεμήσουν στη θέση των Ουκρανών; Η επιτομή της αχαριστίας.
Ακόμα και το αίτημά του για μαχητικά αεροσκάφη δείχνει το βαθμό αποκοπής του από την όποια απλή πολιτική αντίληψη και πραγματικότητα. Όποιο κράτος στείλει μαχητικά αεροσκάφη (με τους πιλότους τους προφανώς) αμέσως τίθεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Ρωσσία. Εάν ευρεθεί έστω και ένα τέτοιο κράτος να μου… γράψετε.
Γ. Οι κατηγορίες εναντίον του Ισραήλ, πως και αυτό δεν τον υποστηρίζει, τις οποίες θεωρώ διπλά απαράδεκτες για γνωστούς λόγους και δεν ανταποκρίνονται και στην πραγματικότητα, τηρουμένων των αναλογιών και των δυσκολιών του Ισραήλ, το οποίο έχει τόσα μέτωπα.
Δ. Το ότι ευχαρίστησε την Τουρκία, η οποία ΔΕΝ συμμετείχε στις κυρώσεις των κρατών του ΝΑΤΟ και σε κανενός άλλου είδους κυρώσεις, μία Τουρκία μάλιστα, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να αξιοποιήσει την κατάσταση προς όφελός της και δεν είναι ακριβώς ο κατάλληλος σύμμαχος στην περίπτωση αυτή. Ούτε αυτό δεν αντιλαμβάνεται.
Ε. Με έχει καλύψει το Β. βέβαια αλλά να μην αναφερθώ στο γεγονός πως κανένα ευχαριστώ δεν άκουσα από τα χείλη του για ολόκληρη τη βοήθεια, την οποία έλαβε και λαμβάνει; Ακόμα και για τα…. ληγμένα 20,000 Καλάσνικωφ, της Ελληνικής πλευράς (και τις κυρώσεις και τη ηθική υποστήριξη). Δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα, όλοι τον υποστήριξαν. Η προσπάθεια του εν τω μεταξύ να μετατρέψει την Ρωσσο-Ουκρανική σύρραξη σε παγκόσμια με ανάλογες δηλώσεις είναι ένα πρόσχημα για να εμπλέξει και άλλους για μία υπόθεση, την οποίαν ναι μεν η Δύση χειρίστηκε κακώς, αλλά και ο ίδιος δεν έκανε απολύτως τίποτα να την αποτρέψει.
ΣΤ. Τέλος είναι ο τύπος, ο οποίος αφού σε στείλει και σε σπρώξει στο γκρεμό, κατόπιν προσπαθεί να σε… σώσει και είναι ζήτημα χρόνου να τον εγκαταλείψουν για όλα τα προαναφερθέντα όλοι.
Εν κατακλείδι το λυπηρό στην υπόθεση είναι πως εξελέγη πείθοντας τους συμπολίτες τους να τον επιλέξουν (φέρουν και αυτοί όμως μεγάλη ευθύνη), λόγω των χαρισματικών του ικανοτήτων στην υποκριτική (υποθέτω και δεν αμφιβάλλω, αλλά δεν τον έχω δει) και ανύπαρκτων στην πολιτική και οι οποίοι τώρα υφίστανται τις καθόλου ανύπαρκτες σφαίρες των εισβολέων.
Το πόσο ατρόμητος και γενναίος είναι –και όχι και πάλι ένας κωμικός ηθοποιός- θα φανεί οσονούπω. Είναι (πολύ) κρίμα για τους απλούς ανθρώπους ένθεν κι ένθεν (και όλους εμάς).
Σημειώνω και πάλι πως πρόκειται καθαρά για υποκειμενική προσέγγιση.
Διαβάστε επίσης: Πώς Σκέφτεται ο ΠτΡ;
