Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον διαβάζω για τις επικείμενες “διαγραφές” από τα σχολικά βιβλία των δύο κρατών της Ελλάδος και της Σλαυικής Δημοκρατίας των Σκοπίων των αλυτρωτικών αναφορών.
Αυτή είναι μία πρωτότυπη μέθοδος συγγραφής και διδασκαλίας της ιστορίας. Αλλά αγαπητοί μου φίλες και φίλοι ιστορία δεν διδάσκεται με διαγραφές. Η ιστορία διδάσκεται με προσθήκες.
Προσθήκες, οι οποίες οφείλουν να σχολιάζουν και αναλύουν το γιατί κάτι τότε ήταν επιθυμητό και που απέβλεπε. Και να εξηγηθεί πως αυτό, το οποίο τότε εθεωρείτο στόχος, σήμερα είτε έπαψε να υφίσταται είτε ήταν παρανοϊκό είτε απέτυχε και πρέπει να δεχθούμε το πικρό ποτήρι της παραίτησης.
Ο αλυτρωτισμός, όπως και πολλές τάσεις, οι οποίες εμφανίζονται στην ιστορία αποτελούν προθέσεις. Η πρόοδος της ανθρωπότητας δεν προκύπτει από την απαλοιφή των προθέσεων του παρελθόντος, αλλά από την τροποποίηση των προθέσεων του παρόντος.
