Με αφορμή την χορήγηση της Ελληνικής Ιθαγένειας στον γνωστό και κατ΄ εμέ πολύ συμπαθή και εξαίρετο ηθοποιό Τομ Χάνκς έφερα στο νου μου ένα σχέδιο, το οποίο είχαμε εκπονήσει με τον πατέρα μου, ο οποίος και το εμπνεύστηκε προφανώς, πριν από πολλές δεκαετίες. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή το 2001 και αυτό το σχέδιο εκπονήθηκε στα φοιτητικά μου χρόνια δηλαδή τέλη της δεκαετίας του 80.
Προέβλεπε την αυτοδικαίως χορήγηση Ελληνικής Ιθαγένειας σε όλους ανεξαιρέτως κατόχους Νόμπελ και όσους πρόκρινε το Υπουργείο Πολιτισμού ανεξαρτήτως καταγωγής εφόσον προσέφεραν με όποιον σπουδαίο τρόπο στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της. Ιδιαίτερα σημαντική θεωρείτο η ανθρωπιστική πλευρά. Η προσφορά θα τελούσε υπό την έγκριση του προτεινόμενου προσώπου, αλλά το Ελληνικό διαβατήριο θα τον περίμενε όποια στιγμή το αποφάσιζε.
Αυτό το σχέδιο δεν θυμάμαι εάν το προώθησε ο πατέρας μου τότε στην ηγεσία του Υπουργείου, αλλά βέβαια η Ελλάδα του 80 δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με αυτά τα ζητήματα. Οι κακόγουστες λαϊκές διασκεδάσεις, τα μπουζούκια και η “Ρόδα, τσάντα και Κοπάνα” αποτελούσαν τον πολιτιστικό ιστό του Ελληνικού μικρόκοσμου της σοσιαλιστικής εποχής των αφρόνων. Και ανασύρω τώρα από τη σκέψη μου μία σειρά αναλόγων σχεδίων, τα οποία φυσικά πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων.
Θυμίζω πως ο καρδιοχειρουργός Κρίστιαν Μπάρναρντ είχε λάβει Ελληνική Ιθαγένεια και ήταν πολύ υπερήφανος για αυτήν, ταξιδεύοντας με το Ελληνικό διαβατήριο· και ο θάνατος τον συνάντησε μάλιστα στην Πάφο! Και από μία περίεργη σύμπτωση και ο Μπάρναρντ και ο πατέρας μου γεννήθηκαν και πέθαναν ίδια χρονολογία, απλά το αναφέρω.
Το εύκολο είναι να αρχίσουμε τις εθνικιστικές κορώνες και τις θεωρίες περί αίματος και ανωτερότητας των πολιτισμών. Και προφανώς υπάρχει μία πολύ μεγάλη διαφοροποίηση στο πολιτιστικό υπόβαθρο κάθε ανθρώπου, αναλόγως της προέλευσής του. Ούτε και τα επιτεύγματα καθορίζουν καλύτερους ή χειρότερους ανθρώπους ως άτομα. Και πρέπει να εννοείται πως δεν έχουν στόχο να υποβαθμίσουν ή να υποτιμήσουν κανέναν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εάν προσέξετε αυτό το εφαρμόζουν. Και δεν είναι τυχαίο πως αυτή η αρχή είναι και η βάση αυτής της χώρας, ασχέτως των όποιων διαφοροποιήσεων εμφανίζονται ανά περιόδους λόγω συνθηκών και ποιότητας ηγεσίας.
Αλλά το μήνυμα οφείλει να είναι παγκόσμιο και να ωθεί την ανθρωπότητα προς ανώτερες σφαίρες με περισσότερο μυαλό και εντελώς ανοικτούς ορίζοντες. Άλλωστε θα κερδίζει ο ισχυρότερος και τότε ας μη διαμαρτυρόμαστε για τον ναζισμό ή τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό.
Δύσκολο αυτό στο να εδραιωθεί στο μυαλό κάθε ανθρώπου, το αναγνωρίζω. Κάποιος, κάπου, κάποτε να το δοκιμάσει και να το αξιολογήσει.
