Δύο είναι οι κυρίαρχες παροιμίες της ζωής μου:
1. “Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα”
&
2. “Όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες”.
Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό αλλά όχι για όσα νομίζει ο πολύς κόσμος. Ούτε για χρήματα, ούτε για ευκολίες, ούτε τίποτα. Όλα τα προηγούμενα αποτελούν “επιχειρήσεις” τύπου απόβασης Νορμανδίας ακόμα και για το απλούστερο. Ειλικρινά δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι, έστω το πιο απλό, το οποίο να μου “έτρεξε” εύκολα στη ζωή μου. Ένα εμπόδιο μόνο θυμάμαι πάντα να ορθώνεται εμπρός μου.
Αλλά σε θέματα, τα οποία δεν μπορώ να ελέγξω εκεί κάθε άλλο…
Προτιμώ το δεύτερο λοιπόν.
Όσον αφορά τώρα τα πίτουρα δεν το συζητώ. Όποτε ασχολήθηκα ή ενεπλάκην με πίτουρα με έφαγαν οι κότες. Ακόμα αγωνίζομαι να βγω από το στομάχι τους. Και δεν νομίζω πως θα συμβεί αυτό σύντομα. Πρέπει να σφαχτούν οι κότες… Θα γίνει και αυτό, αλλά δεν ελέγχω το μαχαίρι…
Γι’ αυτό και η τρίτη παροιμία να συμπληρώσει τις προηγούμενες:
“Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου”!
Ας έχω καθαρή συνείδηση κι ας με δέρνουν και τριάντα τρεις!
