Η Ελληνική κοινωνία μετατρέπεται βαθμιαία σε μία κοινωνία δεσμεύσεων. Η οικονομική κυρίως υποδούλωση αλλά και ο κοινωνικός και ηθικός ξεπεσμός δημιουργούν συνθήκες “φυλακής”. Η γελοία πολιτική των επιδομάτων και της εξαθλίωσης οδηγεί σε μία κατάσταση μόνιμης μιζέριας και ανέχειας.
Και μίας φυλακής όσον αφορά τις συνεχώς περιοριζόμενες δυνατότητες κινήσεων, προσωπικής αυτονομίας και ατομικής ελευθερίας, φυλακής, η οποία ταυτοχρόνως δεν προσφέρει ούτε καν… ασφάλεια!
Σε ένα σημείο στην κινηματογραφική ταινία “Απόδραση από το Αλκατράζ” (‘“Escaoe from Alcatraz”), η οποία αναφέρεται σε μία εντελώς πραγματική ιστορία, ο κυνικός και υπερόπτης διευθυντής της φυλακής εξηγεί στον νεο-αφιχθέντα κρατούμενο, τον οποίον υποδύεται ο Κλιντ Ήστγουντ με I.Q. SUPERIOR:
“We don’t make good citizens but we make good prisoners”, (“Δεν φτιάχνουμε καλούς πολίτες αλλά καλούς φυλακισμένους”)!
Ναι, αλλά ταυτοχρόνως έφτιαχνε και άριστους δραπέτες! Και από την απόδραση τριών με προεξέχοντα τον Ήστγουντ η φυλακή έκλεισε!
Οι καλύτερες φυλακές δημιουργούν και τους καλύτερους δραπέτες!
