Η καλύτερα άμυνα σε ολόκληρο τον Κόσμο έναντι του διαφορετικού τρόπου σκέψης και της μη πεπατημένης είναι η… γραφικότητα. Οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με την “κοινή” λογική (;) μετατρέπεται αμέσως σε αθώα, αφελή γραφικότητα…
Δυστυχώς πολλοί μειωμένης αντίληψης άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο σε αυτή την λέξη και η έννοια της γραφικότητας τελικά “αυτο-δικαιώνεται”.
Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα (1900-1920) στην Wall Street ήταν αδιανόητη η δανειοδότηση σε κάτι λιγότερο από βιομηχανικούς κολοσσούς και εδραιωμένες επιχειρήσεις (ανεξαρτήτως της αποτελεσματικότητάς τους). Οι απλοί θνητοί δεν είχαν καμία πρόσβαση στην πίστωση…
Όταν κάποια στιγμή αυτό “έσπασε” και έγινε δυνατό και σε μη “προνομιούχους” να λάβουν οικονομική βοήθεια και να αποκτήσουν και αυτοί κάποιες δυνατότητες βελτίωσης της ζωής τους και πρόσβασης στον πλούτο, αυτό θεωρήθηκε περίπου ως… “αμαρτία”… Φυσικά ήταν οι δανειοδοτούμενοι οι άφρονες και όχι οι “άλλοι”… Εννοείται πως υπάρχουν και άφρονες, αλλά δεν είναι μόνο άφρονες· υπάρχουν και οι σώφρονες…
Γιατί γράφω αυτό το σημείωμα;
Αυτή τη στιγμή δύο σοβαρά θέματα ταλανίζουν (δήθεν) την Ελληνική κοινωνία:
Το ασφαλιστικό και τα κόκκινα δάνεια.
Ωστόσο και τα δύο (και πάμπολλα άλλα ακόμα) είναι ψευδο-συγκρούσεις…
Κανείς δεν αναρωτιέται εάν το ασφαλιστικό έχει νόημα. Σας λέγω (ως… γραφικός εδώ) πως δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Προτού με θεωρήσετε οτιδήποτε να σκεφτείτε πως το ασφαλιστικό είναι μία καθαρή στεγνή κλοπή του εισοδήματος σας από την εκάστοτε κυβέρνηση (δήθεν για την εξασφάλιση και προστασία σας). Στυγνή κλοπή είναι και τίποτα άλλο. Σας προειδοποιώ για τον αντίλογο, διότι χωρίς οπλοστάσιο τίποτα δεν γράφω…
Τα κόκκινα δάνεια από την άλλη πλευρά βασίζονται στην εξομοίωση της λογιστικής τιμής (η οποία είναι μεταβαλλόμενη) με την πραγματική αξία του είδους (η οποία είναι αμετάβλητη). Αυτή η καθαρή (μα πεντακάθαρη) απάτη οδηγεί στον ορισμό του κόκκινου δανείου. Σκεφτείτε μόνο το αντίθετο. Ξαφνικά να εκτοξευθεί ο πληθωρισμός στα ύψη και με ένα πληθωριστικό χαρτονόμισμα των 100,000 ευρώ να εξοφλήσετε ολόκληρο το δάνειο. Είναι δίκαιο για τον… δανειστή σας (εν προκειμένω την τράπεζα); Φυσικά και όχι. Άλλο τόσο είναι δίκαιο κάτι, το οποίο το 2009 κόστιζε λογιστικά 100,000 ευρώ, σήμερα να πρέπει να εξοφληθεί ως 100,000 ευρώ συν τους τόκους, ενώ η λογιστική αξία του έχει πλέον καταρρεύσει στις 20,000 ευρώ… Ως αξία όμως παραμένει το ίδιο: είναι το ΣΠΙΤΙ σας!
Εάν σας φαίνεται απίθανο ή παράλογο αυτό, την εποχή του υπερπληθωρισμού στην Γερμανία του 1920 συνέβη ακριβώς το προηγούμενο με συνέπεια να ωφεληθούν τα μέγιστα οι δανεισθέντες και να καταρρεύσουν οι δανειστές (κοινώς τράπεζες)…
Αυτές οι ψευδο-συγκρούσεις οδηγούν στον φόβο και είναι απολύτως αγαπητές στις κυβερνήσεις και τον περίγυρό τους (εννοώ, όσους ωφελούνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο)… Ουσιαστικά όμως είναι ανύπαρκτες.
Ποιο το πρακτικό αποτέλεσμα;
Κάθε βράδυ όταν εσείς κι εγώ πηγαίνουμε για ύπνο αναλογιζόμενοι τα φοβερά προβλήματα επιβίωσης και ενδεχόμενης εξαθλίωσης, δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να σκεφτούμε τα προηγούμενα και να στείλουμε εκεί που πρέπει τις γελοίες καρικατούρες.
Μόνο μην ξεχνάτε πως την ίδια στιγμή οι γελοίες καρικατούρες (τιτλοφορημένες με ωραίους χαρακτηρισμούς, όπως αριστεροί, σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, δεξιοί και ότι άλλο φανταστεί ο νους σας), ανοίγουν σαμπάνιες εις υγείαν των φοβισμένων κορόιδων (ναι ακριβώς αυτό, συμπεριλαμβανομένου προφανώς και εμού), τα οποία αγωνιούν για την δήθεν διαπραγμάτευση και το προσωπικό τους μέλλον σε σχέση με τις προηγούμενες απάτες…
Δεν ανοίγουν μόνο σαμπάνιες, απλά διάγουν μία απίστευτη ζωή με την χρήση των παραπάνω κλοπιμαίων.
Ο στόχος είναι η απόλυτη φτώχεια μέσω αποκλεισμού των διόδων πρόσβασης στον πλούτο, μέθοδο την οποία ονομάζουν “κοινωνική δικαιοσύνη”, “εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος”, “εξορθολογισμό δαπανών” και άλλες μπούρδες – υποσχέσεις “γάμου” με σκοπό γνωρίζετε τι…
Μην σας φαίνονται παράξενα από έναν “γραφικό” τα προηγούμενα. Ο Χίτλερ ονόμασε το “λαμπρό” του κόμμα “εργατικό-σοσιαλιστικό” (με μία ισχυρή δόση εθνικισμού) και με κοινωνικά “σοσιαλιστικό” και “δίκαιο” τρόπο έστειλε τους “εργάτες” στις κρεατομηχανές του άθλιου πολέμου του, διά εθνικόν σκοπόν.
Εάν δεν το γνωρίζετε η Γερμανική βιομηχανία μετά το πέρας του πολέμου ήταν σχεδόν εντελώς ανέπαφη και με πολλαπλάσια δυνατότητα παραγωγής από ότι στην αρχή του.
Οι αφελείς υποστηρικτές του Χίτλερ απολάμβαναν την ανάστροφη θέα των ραδικιών…
Επειδή όμως τυγχάνει να είμαι κι φίλος του πλούτου και της πραγματικής βελτίωσης της θέσης του ανθρώπου στην κοινωνία από κάθε άποψη (παιδεία, ποιότητα, αισθητική, μόρφωση) όλα τα προηγούμενα αναγάγονται (από τους… πραγματιστές) στην σφαίρα του οραματιστή, ρομαντικού και αφελούς και εν τέλει…”γραφικού”… προκειμένου να θριαμβεύσει η λογική της “αρετής” της φτώχειας και της ευγνωμοσύνης για ένα ξεροκόμματο…
Λάθος!
Σημ. Τονίζω. Σκεφτείτε πολύ καλά τα προηγούμενα… δεν αστειεύομαι…
