Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Νερό …Υπάρχει!

Μία άκρως διδακτική και Αληθινή Προσωπική Ιστορία…
(Where is Everybody?)

Ολόκληρο τον φετινό Ιούλιο (2014) μέχρι τώρα έχω παρατηρήσει το εξής:

Λείπουν …όλοι…

Στην Πάτρα, άλλες χρονιές ήταν σχεδόν αδιόρατη η διαφορά μεταξύ του Ιουνίου. Ξαφνικά ωστόσο από την αρχή του μήνα ο Κόσμος …χάθηκε!

Στις πολύ συχνές μετακινήσεις μου η κίνηση στους δρόμους είναι επίσης ελάχιστη (τουλάχιστον για μήνα καλοκαιριού)…

Μα που πήγαν όλοι;

Στον Πύργο ακούω επίσης τα ίδια… Στην Κυπαρισσία το ίδιο…

Τι ακριβώς συμβαίνει;

Μία εκδοχή προτείνει πως είναι στα χωριά τους κλεισμένοι στα σπίτια τους…

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή είναι σε τουριστικά μέρη…

Πρώτη φορά σήμερα επιστρέφοντας από την Κυπαρισσία συνάντησα αρκετή κίνηση από Πάτρα προς νότο…

Χωρίς βεβαίως να έχω κάποια “επίσημη” εξήγηση μπορώ κάλλιστα να παρατηρήσω 2 σημεία:

1. Υπάρχει μία αδιόρατη γενική τάση, η οποία με κάποιον τρόπο επικρατεί και ακολουθείται από πάρα πολλούς. Αυτό χρειάζεται προσοχή, διότι δείχνει αγελαία συμπεριφορά και συνεπώς και εύκολα κατευθυνόμενη συμπεριφορά…

2. Υπάρχει μία κρυμμένη δεύτερη πραγματικότητα, η οποία είναι και η …πραγματικότητα του τύπου άλλα λέγονται και άλλα ισχύουν… Αυτή αποκαλύπτεται όταν εφαρμόζεται από πολλούς…

Τα προηγούμενα μου θύμισαν μία εμπειρία μου πριν από πολλά χρόνια… Όταν ξεκίνησα την δραστηριότητά μου ασχολήθηκα και με κάποια δημόσια έργα (τομέας καθόλου αρεστός για το στυλ μου). Φυσικά τα έργα, τα οποία κατάφερα να λάβω (με δημοπρασία) ήταν όλα τα δύσκολα και μακρινά, τα οποία δεν ήθελε να πάρει κανένας άλλος…

-Όλα ωστόσο έχουν και την θετική τους πλευρά, διότι έμαθα να λειτουργώ και να κατασκευάζω έργα υπό οριακές συνθήκες, γεωγραφικές και οικονομικές-….

Ένα από αυτά ήταν η κατασκευή ενός υδραγωγείου σε ένα βουνό ενός απομακρυσμένου χωριού. Το έργο κατασκευάστηκε και μάλιστα ήταν και πολύ καλό, αλλά αμέσως εμφανίστηκε ένα πρόβλημα:

Οι κάτοικοι του χωριού διαμαρτύρονταν ότι δεν είχε …νερό!

Τώρα υδραγωγείο χωρίς νερό μάλλον δεν γίνεται… Ειδοποιούσαν τον δήμαρχο, ο οποίος τηλεφωνούσε στο σπίτι περίεργες ώρες ζητώντας να μάθει τι συμβαίνει… (δεν υπήρχαν ακόμα τότε τα κινητά)…

Κάθε φορά λοιπόν πηγαίναμε με τον επιβλέποντα και ψάχναμε το …χαμένο νερό! Μετρούσαμε τις κλίσεις μήπως αστόχησα (να μην σας περιγράψω την αγωνία μου μήπως είχα κάνει λάθος), μέχρι που αδειάσαμε δύο φορές το τεράστιο υδραγωγείο να δούμε μήπως ήταν… τρύπιο στον πυθμένα του (τίποτα όμως) δεν ήταν!

Αυτό να μην σας τύχει, διότι το έργο δεν μπορούσε να πληρωθεί εκτός των άλλων, αφού η βασική του λειτουργία δεν εκπληρωνόταν… (άλλα μαύρα, κατάμαυρα φίδια να με έχουν ζώσει)…

Αυτό, το οποίο όμως δεν σας είπα είναι πως ακόμα πιο ψηλά υπήρχε μία υδρομάστευση, από την οποία ξεκινούσε το νερό και έφθανε στο εν λόγο υδραγωγείο… την οποία επίσης είχα κατασκευάσει σε αντικατάσταση μίας παλαιότερης…

Εκεί δεν πηγαίναμε να δούμε τι συμβαίνει… γιατί ήταν ψηλά στο δύσβατο βουνό και ήταν μία δεδομένη παλαιότατη πηγή…

Το μυστήριο λύθηκε, όταν κάποια στιγμή ζήτησα από τον επιβλέποντα να μην ειδοποιήσουμε κανέναν ότι θα πάμε και απλά να πάμε…

Πράγματι μόλις φτάσαμε (πρωί – πρωί), το νερό …ξεχείλιζε από παντού!

Τι συνέβαινε λοιπόν;

Νερό …υπήρχε (λεφτά …υπάρχουν) και κάθε φορά που επρόκειτο να πάμε, το μάθαιναν (υπηρεσιακά) οι κάτοικοι και έκλειναν τις βασικές κάνουλες της υδρομάστευσης, ώστε να έρχεται πολύ μικρότερη ποσότητα νερού και με πολύ μικρή πίεση ώστε να μην φθάνει στα σπίτια…

Ο λόγος;

Στο χωριό αυτό είχαν ομαδική ψύχωση με το νερό και ήθελαν και …δεύτερο (ή μάλλον τρίτο) υδραγωγείο!

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί δεν πιστεύω τίποτα από αυτά, τα οποία ακούω;

Where is everybody λοιπόν;

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)