Παιδιά χθες ξεκίνησα να διαβάζω τα Απομνημονεύματα των Μπεάτε και Σερζ Κλάρσφελντ (Κυνηγώντας τους Ναζί) από τις εκδόσεις Το βιβλιοπωλείο της Ραχήλ – Rachel’s Bookshop και σε μετάφραση της φίλης μου Karina Lampsa (παιδιά είναι εξαιρετικά γλαφυρό το κείμενο και η απόδοση του). Λοιπόν, είναι ημέρες τώρα, βλέπω το βιβλίο στο γραφείο, το αγγίζω, το ξεφυλλίζω, αλλά δεν ήθελα να αρχίσω να το διαβάζω. Ξέρετε. Μόλις δω ή πιάσω ένα βιβλίο στα χέρια μου καταλαβαίνω αμέσως πως θα είναι· και αυτό το βιβλίο δεν ήθελα να το αρχίσω, διότι γνώριζα πως δεν θα μπορούσα μετά να το σταματήσω και αυτή την περίοδο δεν έχω καθόλου χρόνο. “Δυστυχώς” χθες το ξεκίνησα και τώρα…
Μην φανταστείτε μία απλή εξιστόρηση. Είναι πολύ περισσότερα και κάθε παράγραφος αφορμή για σκέψεις και δύναμη. Αντιγράφω δύο σημεία για να καταλάβετε.
Από γράμμα του Σερζ στην Μπεάτε:
“Από μία μικρή εκστρατεία των Ελλήνων στην Τροία, ο Όμηρος έκανε την Ιλιάδα, και αυτή τη δυνατότητα την έχουμε όλοι, αν όχι στον τομέα της τέχνης, τουλάχιστον σ’ αυτόν της ζωής”.
Τι πιο ωραίο μήνυμα σήμερα;
Και το μήνυμα των Ιταλών στρατιωτικών και διπλωματών, προς τον Μουσολίνι, σχετικά με την απαίτηση των Γερμανών για την υλοποίηση του Ολοκαυτώματος από τους Ιταλούς:
“Καμία χώρα –ούτε καν η σύμμαχος Γερμανία- δεν μπορεί να συνδέσει την Ιταλία, λίκνο της χριστιανοσύνης και του δικαίου, με αυτά τα κακουργήματα για τα οποία ο Ιταλικός λαός ίσως αναγκαστεί μια μέρα να δώσει λογαριασμό”.
