Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Steven Spielberg, όταν ακόμα έφτιαχνε σπουδαίες δημιουργίες και όχι εμπορικά κόμικ, είναι το “The Duel” (Μονομαχία). Κινηματογραφήθηκε το 1971 και κατά τη γνώμη είναι αυτό, το οποίο θα ονόμαζα conceptual cinematography (εννοιολογική κινηματογραφία). Ο Spielberg υιοθέτησε ένα μικρό διήγημα του σπουδαίου Ρίτσαρντ Μάθσον και το μετέφερε στην οθόνη, σε μία παραγωγή, η οποία ομολογουμένως είναι πολύ δύσκολη στην υλοποίηση της (από τεχνικής απόψεως).
Σε αυτήν ακριβώς την ταινία φαίνεται, κατά τη γνώμη μου και το σπουδαίο ταλέντο του Spielberg. Άριστος χειρισμός της κινηματογραφικής γλώσσας αλλά και υπόθεση με περιεχόμενο.
Η υπόθεση διαδραματίζεται στους έρημους δρόμους της Καλιφόρνιας, όπου μόνο ήλιος, σκόνη και ατελείωτες εκτάσεις γεμίζουν το τοπίο. Ένας εμπορικός αντιπρόσωπος καταδιώκεται από ένα θηριώδες φορτηγό, τον οδηγό του οποίου ποτέ δε βλέπουμε και αυτό συμβαίνει χωρίς λόγο ή αιτία μέχρι τελικής πτώσεως. Δεν σας την περιγράφω μήπως τυχόν και την παρακολουθήστε. Υπονοείται στην υπόθεση, μάλιστα και ο ίδιος ο Spielberg το αφήνει ως μία εκδοχή, πως ο οδηγός του φορτηγού να είναι ένας serial killer έρημων δρόμων. Πιθανόν.
Αλλά εμένα η αλήθεια είναι πως άλλο πράγμα μου θύμισε και μάλιστα από την αρχή της υπόθεσης. Επειδή ακούγεται στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου του ήρωα της ταινίας και κατόπιν καταδιωκόμενου, μία τηλεφωνική συνομιλία ενός άνδρα (σε ζωντανή εκπομπή), ο οποίος έχει ευνουχίσει κατά κάποιον τρόπο τον εαυτό του, από το φόβο της… συζύγου του (δηλώνει πως μέχρι και φούστες φοράει για να μπορεί να κάνει τις δουλειές του σπιτιού καλύτερα) η όλη κατάσταση κάτι άλλο υπονοεί.
Το επίμονο φορτηγό “δολοφόνος”, του οποίου τον οδηγό (και δεν είναι τυχαίο αυτό) το πρόσωπό του ποτέ δε βλέπουμε μου φάνηκε σαν μια εξαίρετη μεταφορά των φόβων μας, οι οποίοι μας καταδιώκουν αμείλικτα. Η καταδίωξη οδηγεί σε αναγκαστική μονομαχία, όπου δε γνωρίζουμε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Συντριβή του φορτηγού (φόβου) ή της δικής μας ζωής. Όταν αρνούμαστε να αντικρίσουμε κατάματα το φόβο μας (ή τους φόβους μας) δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξεφύγουμε. Μοιραία θα μονομαχήσουμε.
Και ξαφνικά όπως παρακολουθούσα την ταινία άρχισα να βλέπω γύρω μου χιλιάδες, εκατομμύρια αυτοκίνητα να καταδιώκονται από φορτηγά με απρόσωπους οδηγούς. Γύρισα και κοίταξα πίσω μου. Το τεράστιο ψυγείο του φορτηγού με τα φώτα αναμμένα έρχεται καταπάνω μου…