Αυτήν την περίοδο παιδιά ασχολούμαι και σχεδιάζω μερικά πάρα πολύ όμορφα (κατά τη γνώμη μου πάντα) μικρά σπονδυλωτά πέτρινα σπίτια. Το πλεονέκτημα του “σπονδυλωτού” έχει να κάνει με την αλληλο-εμπλοκή εσωτερικών και εξωτερικών χώρων (εστίας και περιβάλλοντος χώρου) και έχω μεγάλη εμπειρία από τις μονοκατοικίες (με οπλισμένο σκυρόδεμα βέβαια) σε αυτού του είδους την αρχιτεκτονική.
Εντελώς κατάλληλα για αγροτικές και τουριστικές (με την καλή έννοια) περιοχές. Προφανώς δεν πρόκειται για τυποποιημένα κτίσματα, αλλά για ξεχωριστές αρχιτεκτονικές σχεδιάσεις ανάλογα με την μορφολογία του εδάφους και τον προσανατολισμό. Η κοινή ιδέα παραμένει μία προσαρμοζόμενη ωστόσο στις ιδιαιτερότητες του τοπίου.
Μην παραμένουμε στις δυσμενέστατες συνθήκες, αλλά να σκεφθούμε δημιουργικά, διότι υπάρχουν πολύ όμορφες τοποθεσίες και υπάρχουν και πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις…
Bauhaus (όπως έγραψα προχθές) σε μία Ελληνική εκδοχή…
Όχι παιδιά, Δεν θα κλείσουμε τους διακόπτες του μυαλού μας, ούτε θα αδρανήσουμε… Μέχρι τέλους…
