(Διαβάστε το μέχρι τέλους… έχω τον λόγο μου)
Την ανεργία την έχω βιώσει με χειρότερο τρόπο απ΄ ότι ίσως πιστεύετε…
Την δική μου εποχή δεν υπήρχε “κρίση”, όπως τουλάχιστον την εννοούμε σήμερα, αλλά υπήρχαν απίστευτα στεγανά. Πρακτικά εάν δεν ήσουν από προηγουμένως σε κάποιο χώρο (λχ. γονείς μηχανικοί ή κατασκευαστές) ή κάποιο όνομα με οικονομική επιφάνεια αντιμετώπιζες όχι απλά την ανεργία αλλά κάτι ακόμα χειρότερο… Κλειστές και εχθρικές πόρτες.
Θυμάμαι την πρώτη φορά κατά την οποία επισκέφτηκα μία πολεοδομία, πως ο πρώτος ελεγκτής υπάλληλος, ο οποίος είχε περίπου το ύφος ενός ναζί φύλακα (και ήταν και νέος) στην κυριολεξία με εξευτέλισε ενώπιον όλων κάνοντας παρατηρήσεις και υποδείξεις ακόμα και για τον τρόπο με τον οποίον στεκόμουν εμπρός του (μου ζήτησε να πάρω το χέρι μου όταν κάποια στιγμή ακούμπησα το γραφείο του και να είμαι σε στάση …προσοχής –ναι, ναι καλά διαβάζετε-)!
Δεν θα αναφέρω εάν είχε δίκιο στις παρατήρησες του επάνω στο σχέδιο (δεν είχε σας λέω) αλλά η άθλια συμπεριφορά του δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τ ί π ο τ α.
Αυτό συνεχίστηκε και στην πορεία στα επόμενα τμήματα με διαφορετικό τρόπο και τακτικές…
Πολύ (μα πάρα πολύ) σύντομα αντελήφθην πως όλο αυτό το σκηνικό εξυπηρετούσε δύο σκοπούς:
- Να αποθαρρύνονται οι νεώτεροι και να εξυπηρετούνται μόνον οι μεγαλο-μηχανικοί/κατασκευαστές και
- Σκεφτείτε το εσείς αυτό…
Κυρίως όμως ήταν το πρώτο και όχι το δεύτερο.
Τώρα ακούω να λέτε (το βλέπω φυσικά και ο ίδιος) ότι δεν υπάρχουν δουλειές… Δεν γνωρίζω εάν αυτό είναι χειρότερο από το να υπάρχουν δουλειές και εσύ να μην μπορείς να τις προσεγγίσεις. Το μαρτύριο του Ταντάλου… Φυσικά το ταμείο να καλπάζει (εννοώ να μην μπορώ να πληρώσω τις εισφορές μου), κλειστές πόρτες παντού και όλα τα συναφή…
Αυτή ήταν η κατάσταση την δεκαετία του 90 όταν πρακτικά ξεκίνησα να “εργάζομαι” (τρόπος του λέγειν).
Μετά από πέντε χρόνια απόλυτης ένδειας (και οι γονείς είχαν να μου δώσουν και κάποια βοήθεια, καθηγητής ήταν ο πατέρας μου) ανέλαβα μία κατεδάφιση (ωραίο αυτό, το πρώτο έργο μου ήταν της …καταστροφής και οι κατεδαφίσεις είναι δύσκολα τεχνικά έργα). Η κατεδάφιση όμως είχε και τις δημιουργικές της συνέπειες… Μία συμφοιτήτριά μου από μικρότερο έτος, την οποία γνώριζα φυσιογνωμικά αλλά δεν έτυχε ποτέ να μιλήσω μαζί της με βοήθησε (τα μέγιστα) και …ξεκίνησα. Τυχαία λοιπόν την συνάντησα στην είσοδο μιας πολυκατοικίας και της μίλησα αφού φυσιογνωμικά την γνώριζα, της είπα τα προβλήματα μου και η κοπέλα (προερχόμενη από πολύ μεγάλη κατασκευαστική οικογένεια) με βοήθησε εντελώς αφιλοκερδώς στο να έρθει να δει το υπό κατεδάφιση κτίριο, να μου δείξει πως εκδίδεται μία οικοδομική άδεια, να μου …σχεδιάσει και τα απαιτούμενα σχέδια και να μου δείξει και συμπληρώσει η ίδια όλα τα απαιτούμενα έγγραφα και έντυπα! Όχι μόνο αυτό, αλλά προθυμοποιήθηκε να με “συστήσει” και στην πολεοδομία και από τότε άνοιξαν οι πόρτες (σε έναν πρώτο βαθμό). Όλα αυτά σας το τονίζω, χωρίς καμία συναλλαγή οικονομική (ή οτιδήποτε άλλο εάν το μυαλό σας ξεφύγει για αλλού) απλούστατα γιατί αυτός ήταν (και είναι) ο χαρακτήρας της κοπέλας.
Λοιπόν ξεκάθαρα πράγματα. Με έχουν βοηθήσει ουσιαστικά άνθρωποι του ίδιου χώρου με ακριβώς το ίδιο σκεπτικό (και συνεχίζουν να με βοηθούν). Φυσικά έχω και δύο περιπτώσεις μεγαλομηχανικών τους οποίους γνώριζα και οι οποίοι μου φέρθηκαν απρεπώς (νομίζω). Ο ένας μου είπε ότι δεν θέλει να μου δείξει, γιατί αποτελεί τεχνογνωσία του γραφείου του (τα έντυπα της οικοδομικής αδείας, αυτό του ζήτησα!), ο άλλος ήθελε το 50% της (μικρής, αλλά εξαιρετικά πολύτιμης για εμένα) αμοιβής!
Το πρώτο σπουδαίο συμπέρασμα:
Υπάρχουν πολλοί πραγματικά καλοί και σωστοί άνθρωποι, οι οποίοι εάν γνωρίζουν ότι έχετε πρόβλημα θα σας βοηθήσουν εντελώς αφιλοκερδώς (κυριολεκτικά). Αυτό δεν το ξέχασα ποτέ μου και παρακαλώ μην το ξεχάσετε ποτέ. Για τους κακούς το γνωρίζετε ούτως ή άλλως αλλά μην εστιάσετε εκεί. Ωστόσο πρέπει να τους το πείτε και να κάνετε το πρώτο βήμα! Μην ντραπείτε! Ο εγωισμός είναι εντελώς άχρηστη ιδιότητα.
Το δεύτερο σπουδαίο συμπέρασμα:
Για να ισχύσει το πρώτο πρέπει και εσείς να μην πτοείσθε. Δεν είναι σίγουρο πως ο πρώτος θα είναι και ο καλός, ο οποίος θα σας βοηθήσει. Αντιθέτως! Εάν όμως απογοητευθείτε εξ΄ αιτίας ενός κακού ανθρώπου έχετε χάσει διπλά· και εσείς πλέον φεύγετε από το χώρο και κυρίως του δίνετε την αρρωστημένη χαρά και ικανοποίηση πως επέτυχε το στόχο του καταστρέφοντας κάποιον άλλον συνάνθρωπό του (και δη νέο)!
Το τρίτο και σπουδαιότερο συμπέρασμα:
Το “τυχαίο” ή “απρόβλεπτο” είναι εξ΄ ίσου αληθινό με την πραγματικότητα. Απλά δεν το γνωρίζεις έως ότου συμβεί… (δείτε και το “κλου” στο τέλος του άρθρου).
Η στενοχώρια είναι στενοχώρια και το γνωρίζουμε όλοι αυτό. Πρέπει όμως να κάνεις και κάτι. Δεν αρκεί να σου φταίνε οι άλλοι και το σύστημα και οι συνθήκες.
Στην παρούσα φάση, όπου οι απώλειες μου είναι τεράστιες λόγω των συνθηκών της “κρίσης” (!) μετά από την προηγούμενη εμπειρία της δεκαετούς ανεργίας (πέντε στο μηδέν και πέντε έτη στο …παρά πέντε!) νομίζω ότι είναι πάρτι παιδικής χαράς… Βλέπετε ουδέν κακόν αμιγές καλού… να γιατί είμαι αισιόδοξος…
Κάτι τελευταίο.
Ωραία δεν έχετε να κάνετε τίποτα… Τι έγραψα; Τίποτα;
Όχι αγαπητοί μου. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Έχετε να κάνετε πάρα μα πάρα πολλά:
Να γράψω …δύο;
- Αγοράστε/βρείτε έναν οδηγό εκμάθησης μίας ξένης γλώσσας άνευ διδασκάλου! Με 10-15 ευρώ, (ή έστω 50-100 εάν υπάρχουν και μαθήματα ακουστικής και ομιλίας), τα οποία κάπως θα βρείτε –και πρέπει- ξεκινήστε να γεμίζετε τις ώρες σας με την κουλτούρα ενός άλλου πολιτισμού. Μάθετε Ρώσικα ή Ολλανδικά ή οτιδήποτε σας αρέσει έστω και σαν ιδέα. Θα εκπλαγείτε με την ισχύ του εφοδίου σας και πόσο μπορεί να σας αλλάξει άρδην την πορεία της ζωής σας… Εάν το βρίσκετε σκληρό αυτό δανειστείτε μία …κιθάρα και αρχίστε να μαθαίνετε μουσική… Κάντε το!
- Ξεκινήστε να μαθαίνετε “κάτι”… Είτε λέγεται πρόγραμμα σχεδίασης, είτε γραφιστική είτε φωτογραφία, είτε χορό… Δεν χρειάζεστε σχεδόν καθόλου χρήματα για τα περισσότερα, ούτε καν εξοπλισμό (φωτογραφική διαθέτει και το φθηνότερο κινητό) και αρχίστε μία ενδιαφέρουσα διαδικασία. Πολύ σύντομα θα ανακαλύψετε πολλούς “κρυφούς” και άγνωστους φίλους, οι οποίοι ξαφνικά θα εμφανιστούν ως δια μαγείας. Άσε που όταν σου αρέσει κάτι (ή και κάποια/οιος!) κάνεις τα πάντα και βρίσκεις και άλλους τρόπους!
Το “κλου” των ανωτέρω:
Είτε το πιστεύετε είτε όχι μία περίοδο υψηλής “απενταρίας” αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα …TAE KWON DO. Ένα τοπογραφικό, μία πραγματογνωμοσύνη κάποια βοήθεια στην πολεοδομία μου εξασφάλιζαν ένα μικρό εισόδημα αρκετό να πληρώνω τα μαθήματα… Κάποια στιγμή –είναι πολλά χρόνια τώρα και η ιστορία έχει να κάνει με την επιστροφή του Χονγκ Κόνγκ στην Κίνα και την ανάγκη κάποιων επιχειρήσεων να μετακομίσουν σε άλλες περιοχές- “εμφανίστηκε” μία γνωστή Κορεάτικη εταιρεία, η οποία έψαχνε …πολιτικό μηχανικό για κάποιο εργοστάσιο, το οποίο ήθελε να κατασκευάσει στην ΒΙ.ΠΕ. Πατρών. Οι άνθρωποί της σκέφθηκαν ότι πιο κατάλληλος θα ήταν ένας πολιτικός μηχανικός, ο οποίος θα είχε μία γνώση της Κορεατικής κουλτούρας μέσω του αθλήματος αυτού (Το TAE KWON DO είναι Κορεάτικη πολεμική τέχνη). Ο κλητήρας –ένας δηλαδή χαμηλόβαθμος υπάλληλος- μιας τράπεζας στην οποία είχε απευθυνθεί η εταιρία, είχε τον γιό του εντελώς συμπωματικά στο ίδιο γυμναστήριο με εμένα και με την γνωστή λειτουργία του “από στόμα σε στόμα” απευθύνθηκαν σε αυτόν μήπως και γνώριζε κάποιον πολιτικό μηχανικό με γνώσεις TAE KWON DO!
Το εργοστάσιο δεν το ανέλαβα εγώ, διότι η επιδότηση “διερχόταν” μέσω ενός τεχνικού γραφείου, το οποίο προ πολλού έχει εξαφανισθεί κακήν κακώς από την αγορά, τότε οι Βιομηχανικές Περιοχές ανήκαν στην ΕΤΒΑ (Δημόσια Τράπεζα Βιομηχανικών Επενδύσεων) και γινόταν ανάλογο πανηγύρι, στο οποίο ποτέ δεν συμμετείχα, αλλά, …λέγω αλλά:
Έλαβα την άδεια και κατασκευή από τον προαναφερόμενο άνθρωπο του σπιτιού του,
Από άλλους επίσης στο γυμναστήριο πολλές μικρές εργασίες –και για το ίδιο το γυμναστήριο-,
Κυκλοφόρησα στην αγορά με ένα νέφος θαυμασμού (τι φοβερές γνωριμίες είχα! –να γνώριζαν τι γροθιές και λακτίσματα είχα εισπράξει -και δώσει- και τι ιδρώτα είχα χύσει) και φυσικά μου δόθηκε η δυνατότητα να προσεγγίσω υψηλούς επαγγελματικούς χώρους για την ολοκλήρωση της προεργασίας με γνωριμίες, οι οποίες έκτοτε εδραιώθηκαν και ισχύουν από τότε και τέλος και πιο …σημαντικό (!) από όλα,
Πήρα και την …μαύρη ζώνη στο TAE KWON DO!
Η έναρξη μαθημάτων …TAE KWON DO ήταν μία από τις αποφάσεις με τεράστια ώθηση στην μελλοντική μου εξέλιξη στον χώρο. Τι άλλο να σας γράψω μετά από αυτό;
Σημείωση. Προφανώς δεν στέκομαι στην απαρίθμηση προσωπικών μου βιωμάτων. Είναι πολύ περισσότερο από αυτό. (Αναμονή για τη συνέχεια)…
Ωραία όλα αυτά θα; πείτε αγαπητέ μου, αλλά στην …πράξη τι γίνεται; Ή μάλλον ΠΩΣ γίνεται;
Χμ… Αναμονή για λίγο για τα επόμενα…
Εάν προβληματίζεστε για το ζήτημα της μετάβασης στο εξωτερικό διαβάστε τις απόψεις μου σχετικά:
Να φύγω για εργασία στο εξωτερικό;
Σημ. Στην φωτογραφία μία Cadillac …Eldorado του 1971…
