Υπάρχει μια σπουδαία (μα πάρα πολύ σπουδαία) Ελληνική και πανέμορφη λέξη, μα τόσο ξεχασμένη:
Μεγαθυμία – Magnanimousness
Ακόμα και η Αγγλική της μετάφραση είναι μεγαλειώδης… Magnanimousness (εμπεριέχει το συνθετικό magna)!
Παρατηρώ γύρω μου, συνεχείς διαμάχες, αρνητικές σκέψεις, μίση για ασήμαντα ζητήματα, συνεχείς επαναλήψεις και ανακυκλώσεις και πάλι τα ίδια και ξανά τα ίδια και “ουκ έστιν τέλος”…
Και η ζωή παιδιά περνά…
Και τι μένει απ’ όλα αυτά;
Τίποτα. Ένα τίποτα. Μόνο άπειρος χαμένος, σπαταλημένος χρόνος, σκέψεις και τεράστια ενέργεια με μόνο αποτέλεσμα να μένεις ΕΣΥ πίσω… Τόσο πίσω, ώστε να νιώθεις δυστυχής και να φθονείς την πορεία άλλων, τους οποίους με επιμέλεια προσπάθησες να ανακόψεις… Και λοιπόν; (So what?)
Και εάν κέρδισες τι μένει; Πάλι δυστυχία, διότι αυτό το κέρδος δεν σου χρειάζεται. Θα το σκορπίσει και αυτό ο άνεμος…
Και η ζωή παιδιά περνά…
Ο Δημόκριτος (με επιφύλαξη το γράφω, δεν είμαι σίγουρος) κάπου αναφέρει:
“Μαγαλοψυχίη το φέρειν πραέως πλημμέλειαν”
“Μεγαλοψυχία είναι να υποφέρει κανείς με πραότητα τα σφάλματα των άλλων”
Είναι μία σπουδαία σκέψη…
Παιδιά μη χάνετε χρόνο. Μην ασχολείστε. Προχωρήστε.
Και τελειώνω με τον αγαπημένο μου Ισοκράτη από την θαυμάσια επιστολή του “ Προς Δημόνικον ” (διαβάστε την πάραυτα):
“Στέργε μεν τα παρόντα, ζήτει δε τα βελτίω.
μηδενί συμφοράν ὀνειδίσῃς· κοινή γαρ ἡ τύχη και το μέλλον ἀόρατον.”
(Νομίζω δεν χρειάζεται να τα μεταφράσω)
Διότι,
“ἀθάνατα μεν φρόνει τῷ μεγαλόψυχος εἶναι, θνητά δε τῷ συμμέτρως τῶν ὑπαρχόντων ἀπολαύειν.”
Έστε Μεγάθυμοι – Be Magnanimous