(Θέλω Πέτρινο, αλλά Δεν Δύναμαι. Τι να Κάνω Τεύκρο;)
(Ειδικά για Τουριστική Χρήση – Διαβάστε στο τέλος)
Τ-economy 40 & Τ-economy 40 plus/stone
Ολόκληρη αυτή τη σκληρή δεκαετία ή και ίσως λίγο παραπάνω ένα ήταν σαφές: η αγάπη μας για τα πέτρινα σπίτια! Ένα υλικό δόμησης (η πέτρα), η οποία κυριαρχεί στο φυσικό μας τοπίο και το οποίο έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα, εκτός από ένα: είναι σχετικά ακριβό. Και γράφω “σχετικά”, διότι πριν την κρίση ήταν απλησίαστο. Το χτίσιμο της πέτρας χρειάζεται κατά βάσιν εργατικά χέρια· καλύτερα μαστορικά χέρια! Και αυτά υπήρχαν σε αφθονία τον δέκατο όγδοο και δέκατο ένατο αιώνα (1700-1800) όταν χτίστηκαν πάρα πολλά πέτρινα σπίτια στα χωριά μας, αλλά και στις αρχές του 20ου αιώνα (λίγο λιγότερα όμως). Από τη δεκαετία όμως του 30 και εντεύθεν με αποκορύφωμα τις δεκαετίες μετά το 50 η πέτρα ως δομικό υλικό υποχώρησε, όσον αφορά τη χρήση της και το οπλισμένο σκυρόδεμα ανέλαβε τα ηνία της οικιστικής δόμησης.
Τα… πάρα ανέλαβε όμως και καταλήξαμε να έχουμε πλέον τσιμεντουπόλεις. Δεν αντιλέγω και το τσιμέντο φυσικό υλικό είναι και πολύ πρακτικό και φθηνότερο (ήταν) και το κυριότερο δεν απαιτούσε τόσο εξειδικευμένους τεχνίτες όπως η πέτρα. Ήταν όπως όταν επήλθε μετάβαση από τα ξίφη στα πυροβόλα. Το ξίφος απαιτούσε έτη εκπαίδευσης ενώ το πυροβόλο πολύ λιγότερη εξάσκηση. Τα ξίφη συνεχίζουν να συναρπάζουν, το ίδιο και τα πέτρινα.
Αλλά ενώ η πέτρα στην κατασκευή της την τελευταία δεκαετία κατάφερε να μειώσει το κόστος της (από 1500-2000 ευρώ το τετραγωνικό πριν μία δεκαετία και έφθασε περίπου στα επίπεδα του σκυροδέματος (950/1050 έως 1150/1250 ευρώ ανά τμ συνολικής επιφανείας) συνεχίζει να είναι και πάλι ακριβή επιλογή, λόγω όμως τώρα των οικονομικών συνθηκών. Και βεβαίως τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει, αλλά το κόστος είναι κόστος.
Σημειώνω πως από την εμπειρία μου, αλλά και από τις κατασκευαστικές απαιτήσεις το κοστολόγιο δεν μπορεί να συμπιεστεί παρακάτω, χωρίς έκπτωση στην ασφάλεια. Ναι γίνεται και χωρίς εσωτερικό κλωβό να κατασκευάσουμε μία πέτρινη κατοικία και να κοστίσει φθηνότερα (800 ευρώ/τμ) , αλλά δεν θα δεχτώ ούτε να την υπογράψω, ούτε και να την κατασκευάσω.
Σκέφτηκα λοιπόν να καταφύγω σε λιγότερο εξωτικές αλλά σίγουρα περισσότερο οικονομικές επιλογές προκειμένου να αντιμετωπίσω αυτήν την ανάγκη. Ωραία η πέτρα δεν αντιλέγω, αλλά τι να κάνουμε; Πρέπει και να χτίσουμε! Ως εκ τούτου επέλεξα μία ενδιάμεση λύση, ώστε να συνδυάζει κατά δύο: και την ομορφιά της πέτρας ως χτίσιμο όμως μόνο σε κάποια εσωτερικά σημεία, αλλά και την οικονομία ενός άλλου υλικού. Και αυτά τα άλλα υλικά είναι προϊόντα βιοτεχνίας, από φυσική Ελληνική ελαφρόπετρα. Εννοείται πως μπορεί να αγνοηθεί εντελώς η πέτρα στο χτίσιμο, εσωτερικά –το επαναλαμβάνω- και να μείνει μόνο το πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους. Δεν είναι πέτρα –να γίνει αυτό απολύτως σαφές- ούτε έχει το πλεονέκτημα της αφαίρεσης των τετρ. μέτρων της δόμησης της πέτρας. Είναι όμως αρκετά φθηνότερη επιλογή. Φυσικά μιλάμε για σοβατισμένες και χρωματισμένες επιφάνειες.
Σύμφωνοι. Κάπου το όνειρο μας ίσως χάνεται η ανάγκη μας ωστόσο καλύπτεται!
Θέλω σε κάθε περίπτωση να τονίσω πως κάποιος μπορεί να χτίσει με οποιοδήποτε υλικό, ακόμα και με πηλό και με… ύαλο. Οι κανονισμοί (αντισεισμικός, φορτίσεων, ευρω-κώδικες) απαιτούν σε κάθε περίπτωση να ισχύουν κάποιες σοβαρές προδιαγραφές ασφαλείας. Άρα όσο φθηνό ή έστω ευτελές και ένα είναι ένα υλικό, πάλι πρέπει να ανταποκρίνεται σε αυτές τις απαιτήσεις, όταν χτίζεται και δημιουργείται ένα οίκημα. Ως εκ τούτου εξανεμίζεται το όποιο συγκριτικό πλεονέκτημα κόστους όσον αφορά το υλικό αυτό καθ΄ εαυτό, αφού οι κανονισμοί αφορούν κτισμένο προϊόν (το σπίτι μας δηλαδή).
Οι Φθηνές Ενοικιαζόμενες Τουριστικές Κατοικίες