Λοιπόν! Αυτή είναι ακριβώς η περιγραφή μου όταν με ερωτούν πως πίνω τον καφέ μου. Για να γνωρίζετε πίνω διπλό εσπρέσσο –ζεστό όχι φρέντο- με μαύρη ζάχαρη –λόγω γεύσης και όχι διαίτης-.
Ποιο είναι το θέμα;
Πώς ενώ η περιγραφή μου είναι τόσο ασαφής (τι σημαίνει άραγε μέτριο προς γλυκό), πάντα, μα πάντα και σε οποιοδήποτε καφέ θα τον πετύχουν και με θαυμαστή συνέπεια θα είναι ο ίδιος και όπως μου αρέσει!
Φυσικά δε σκοτίζομαι εάν κάποιο παιδί ξεχάσει τη ζάχαρη ή μου σερβίρει άλλον αντ΄ άλλου και δεν υπάρχει περίπτωση να στενοχωρηθώ για έναν λάθος καφέ (ας είχα μόνο αυτή την έννοια).
Γιατί τώρα το γράφω αυτό;
Διότι ενώ πρόκειται για μία ασαφέστατη περιγραφή όσον αφορά το βαθμό γλυκύτητας ενός καφέ και μάλιστα με τόσες παραμέτρους να υπεισέρχονται (κόκκοι ζάχαρης, ποιότητα και ποσότητα καφέ, ζάχαρης, νερού, χρόνο ψησίματος κλπ) το τελικό παποτέλεσμα είναι τόσο ακριβές, ώστε τελικά να αναρωτιέσαι…
Τι να αναρωτιέσαι;
Πώς εάν έδινες μία “συνταγή” για την παρασκευή του καφέ σου, πράγμα το οποίο θα φαινόταν λογικό, είμαι σχεδόν σίγουρος πως ποτέ δεν επρόκειτο να είναι όπως τον θέλεις. Ενώ με μία ασάφεια και απροσδιοριστία έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα προηγούμενα συνάδουν και με τους Δελφικούς Χρησμούς και τις Προφητείες. Μην προσπαθείτε με τη λογική και με συλλογισμούς να εξαγάγετε ασφαλή συμπεράσματα. Αφήστε ένα νέφος πιθανοτήτων εργαστεί για εσάς και κυρίως… εμπιστευτείτε τη διαδικασία!
