Τι ήταν αυτό, το οποίο οδήγησε στην πτώση;
Λοιπόν, μην περιμένετε να σας περιγράψω με λεπτομέρεια τα ιστορικά γεγονότα, παρ’ όλο το τεράστιο ενδιαφέρον τους. Η Κωνσταντινούπολη δεν ήταν μία εύκολη πόλη να καταληφθεί. Αντιθέτως! Μπορεί το εναπομένων Βυζάντιο να ήταν μόλις τα τείχη της, αλλά η πολιορκία ήταν μακρά και η τύχη της δεν ήταν προδιαγεγραμμένη. Οριακά καταλήφθηκε…
Ίσως κάποια στιγμή σας αναφέρω λεπτομερώς τα συμβάντα.
Τώρα θα εστιάσω σε τρία – τέσσερα σημεία και παρακαλώ προσέξτε…
Ο Μωάμεθ ήταν ένας πάρα πολύ σκληρός αλλά ταυτόχρονα και ικανός πολεμιστής… Ονειροπόλος αλλά με την ικανότητα να πραγματοποιεί τα όνειρα του… και δεν ήταν η συντριπτική αριθμητική υπεροχή (150,000 Τούρκοι προς 8,000 Βυζαντινούς) αυτή η οποία κατάβαλε την Κωνσταντινούπολη, αλλά η στρατιωτική ευφυΐα του και ένας κόκκος… τύχης…
Η 29η Μαΐου ήταν η… τελευταία ημέρα… Εάν δεν κατελάμβανε την Κων/πολή τότε δεν είχε κανένα άλλο περιθώριο… Όλα κρίνονται όχι την τελευταία στιγμή, αλλά την… μετά από την τελευταία…
Η αποφασιστική στιγμή ήταν ο αιφνιδιασμός. Πάντα μα πάντα, ακριβώς ο αιφνιδιασμός είναι αυτός ο οποίος φέρνει το κεραυνοβόλο αποτέλεσμα… Ο Μωάμεθ το έπραξε…
Ο Μωάμεθ ήταν εξαίρετος ψυχολόγος… Έδωσε κίνητρο στα βάρβαρα ασκέρια του:
“Για τρεις ημέρες όλα δικά σας”… Του αρκούσε η αστραφτερή τιμή του Πορθητή…
¨Ένας κόκκος ιστορίας (μια ξεχασμένη πόρτα) και ένας αλαλαγμός πανικού: “Η Πόλη πάρθηκε!” και τελείωσαν όλα… Μία ψεύτικη είδηση είναι κατά πολύ χειρότερη από το ίδιο το γεγονός… και αυτή είδηση ήταν ακόμα ψεύτικη… Τελικά τα λόγια είναι πολύ πιο επικίνδυνα από τα κανόνια…
