Εκτιμώ πως η Κύπρος σφάλλει με την τακτική της στο θέμα των κυρώσεων προς τη Λευκορωσία, συνδέοντας το ζήτημα με τη μη επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Το ζήτημα των κυρώσεων είναι κάτι, το οποίο θεωρητικά θα έπρεπε συνολικά να επανεξεταστεί, πράγμα, το οποίο όμως δεν πρόκειται να συμβεί.
Η λογική της Κύπρου είναι πως ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. ΚΑΙ αυτό είναι λάθος! Ισχύουν 102 μέτρα και 102 σταθμά. Και τέλος πάντων λαϊκά θα μπορούσαμε να το σχολιάσουμε “πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο”. Ισχύει ό,τι νομίζει ο ισχυρότερος και όπως τον εξυπηρετεί.
Πραγματικές κυρώσεις θα ήταν να σταλούν ειδικές δυνάμεις και να “σηκώσουν” τον κάθε δικτάτορα από το θρόνο του. Αλλά ας δεχτούμε πως έχουν κάποιο νόημα, τότε φυσικά και θα πρέπει να επιβληθούν σκληρές κυρώσεις εναντίον της Λευκορωσίας, ασχέτως με την Τουρκία.
Τώρα η Κύπρος έχει και έναν λόγο να σιωπά ακόμα και αυτός δεν έχει σχέση με την Τουρκία (εννοώ στο πολύ πρόσφατο παρελθόν). Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέκλεψε στην ουσία τις καταθέσεις με τη γνωστή απομείωση. Και η Κύπρος το δέχτηκε, ενώ είχε τη μοναδική ευκαιρία να προκαλέσει μία μεγάλη ανατροπή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά δεν το έπραξε και είπε και ευχαριστώ. Και παρά το πολύ μικρό της μέγεθος είχε ένα πλεονέκτημα τότε μέσα στη συνολική αναταραχή της καταρρέουσας και Γερμανο-κρατούμενης Ευρώπης.
Η Ελλάδα υποστηρίζει την Κύπρο και όλοι βεβαίως προσπαθούν να φανούν υψηλού εθνικού φρονήματος, αλλά δεν κατανοώ τι θα ωφελήσουν κάποιες κυρώσεις (χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο) εναντίον της Τουρκίας.
Αυτή είναι η άποψή μου.