Η ασφαλέστερη οδός προκειμένου να ενισχύσεις τον αντίπαλό σου είναι οι… κυρώσεις. Αυτό σε επίπεδο κρατών. Σε επίπεδο ανθρώπων τα εμπόδια. Γιατί δεν έχουν νόημα; Διότι εάν το κράτος, το οποίο υφίσταται δικαίως ή αδίκως τις κυρώσεις είναι ισχυρό θα εύρει σίγουρα τρόπους να τις παρακάμψει· και πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ωφελούνται οι ισχυροί ενώ πλήττονται οι ασθενέστεροι.
Σε επίπεδο ανθρώπων τα εμπόδια λειτουργούν κυρίως ως… εφαλτήρια. Με την προϋπόθεση και στις δύο περιπτώσεις πως πρόκειται περί ισχυρών ή εχόντων ισχυρή θέληση. Διότι σε ασθενή κράτη οι κυρώσεις δεν έχουν πρακτική αξία και ως εκ τούτου γιατί να επιβληθούν; Απλώς καθηλώνουν μία κοινωνία εκεί, όπου είναι ή την οδηγούν σε χειρότερη κατάσταση εκτός εάν συμβεί κάποια ανατροπή και την αφυπνίσουν. Στους ανθρώπους χωρίς θέληση για κάποιο συγκεκριμένο στόχο τα εμπόδια είναι έτοιμες και βολικές δικαιολογίες. Άλλωστε, όπως προανέφερα εφαλτήρια.
Προσωπικά δεν πιστεύω ωστόσο καθόλου στη φράση “κάθε εμπόδιο για καλό”, να εξηγούμαι! Κάθε εμπόδιο είναι ΜΟΝΟ για κακό και τίποτα λιγότερο. Και κανένα εμπόδιο δεν φημίζεται για τις αγαθές προθέσεις εκείνου, ο οποίος το έθεσε. Ποτέ!
Αλλά σκεφτείτε πώς ο άνθρωπος κατέκτησε το μεγαλείο της πτήσης. Όσο πίστευε πως μόνο ελαφρύτερα αντικείμενα από τον αέρα δύνανται να πετάξουν δεν κατάφερε και πολλά· εντάξει εφευρέθηκαν τα αερόστατα. Ο άνθρωπος όμως κατάφερε να ξεπεράσει το… εμπόδιο της πτήσης μέσω του… εμποδίου του αέρα. Όσο ισχυρότερη αντίσταση τόσο ισχυρότερες και οι δυνάμεις άντωσης. Με αυτόν τον τρόπο απογειώνονται τα αεροπλάνα (οι πτέρυγες αναλαμβάνουν το έργο αυτό).
Ως εκ τούτου το εμπόδιο, το οποίο τέθηκε από τη φύση ήταν αυτό, το οποίο υπέδειξε τη λύση για την αντιμετώπιση και υπερνίκησή του.
Με ολίγη δόση κυνισμού ή και μαζοχισμού θα σας συνιστούσα να επιδιώκετε τα εμπόδια. Είναι ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψετε νέους και πρωτόγνωρους δρόμους πολύ καλύτερους από εκείνους τους οποίους σας έκλεισαν. Για τα κράτη ισχύουν κάπως διαφορετικά, αλλά όχι και πολύ.
