Ένα από τα ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, τα οποία δεν απαντώνται (σχεδόν καθόλου) στην Πάτρα είναι οι λεγόμενοι κλειστοί εξώστες (ή “έρκερ”, όπως ήταν/είναι γνωστοί)…
Σύμφωνα με τον πολεοδομικό ορισμό του “έρκερ”, πρόκειται για κλειστή από όλες τις εξωτερικές πλευρές οριζόντια προεξοχή, η οποία προβάλλεται έξω από τις αρχιτεκτονικές όψεις του κτιρίου.
Ένας από τους βασικότερους λόγους της μη ύπαρξης τους είναι το γεγονός πως καταργήθηκαν με την έννοια του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού του 1973, όταν μέχρι τότε προβλέπονταν να εξέχουν της οικοδομικής γραμμής. Έκτοτε επιτρέπονται, αλλά μόνο μέχρι του σημείου αυτού. Η οικοδομική γραμμή είναι η νοητή ευθεία δόμησης των κτιρίων.
Στην Βόρεια Ελλάδα για τους κλειστούς εξώστες άκουσα την πολύ όμορφη έκφραση “το δικαίωμα στη θέα”. Παρεμπιπτόντως είναι πολύ συχνό στοιχείο της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής από την Κεντρική Ελλάδα και βορειότερα.
