• “Τα χρόνια της Κατοχής ήταν χρόνια χαράς και ελευθερίας”. (1)
• “Από δυστυχισμένοι γίναμε ευτυχισμένοι. Και αυτό γιατί διαλέξαμε το δρόμο της ζωής και ας υπήρχε θάνατος μέσα. Θρηνούσαμε και χαιρόμασταν όλοι μαζί. Δε φοβόμασταν όμως. Υπήρχε ένας στόχος, η απελευθέρωση”. (2)
Αυτά δήλωνε η ηθοποιός Ζωρζ Σαρή σε δύο συνεντεύξεις της (τα έχω αντιγράψει από το Ελληνικό λήμμα της Wikipedia). Η εξαιρετική Σαρή υποδυόταν την Θάλεια Χαλκιά στην θαυμάσια ταινία “Έγκλημα στα Παρασκήνια” του Ντίνου Κατσουρίδη από το βιβλίο του Γιάννη Μαρή.
“Κατοχή” ωστόσο μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά πράγματα. Μία κατάσταση στη ζωή σου (οποιασδήποτε μορφής), η οποία δεν σε ικανοποιεί καθόλου ή ακόμα χειρότερα σου επιβάλλεται εκ των συνθηκών. Μία κακή σχέση με έναν άνθρωπο, ένα καθόλου ικανοποιητικό επάγγελμα, μία συνθήκη σκληρής επιβίωσης ή ανάγκης στην ουσία είναι “Κατοχές”. Συνθλίβουν την προσωπικότητά σου και διαστρεβλώνουν την πραγματική σου υφή. Και είναι περίπου ο κανόνας αυτός της ζωής. Ευλογημένοι, όσοι ξεφεύγουν από το μαρτύριο τούτο, στο οποίο όμως οι ίδιοι πολλές φορές καταφεύγουν.
Αλλά για να απελευθερωθείς πρέπει να αγωνιστείς, κάτι το οποίο απαιτεί πολλαπλάσια προσπάθεια απ΄ όση μπορείς να διαθέσεις και υπέρμετρο αρχικό κόστος. Και δεν υπάρχει και καμία εγγύηση επιτυχίας. Αλλά αυτό είναι το τίμημα. Και το εμπόδιο ΠΑΝΤΑ, μα ΠΑΝΤΑ είναι ο φόβος του αγνώστου και το τι θα γίνει μετά… διότι τελικά αυτή είναι η ουσία της αδρανείας μας. Έχεις όμως και ένα όπλο: Το στόχο σου!
Και μην ξεχνάς πώς τελικά αυτό, το οποίο σου δημιουργεί την “Κατοχή” είναι και αυτό, το οποίο σου παρέχει και τα μέσα της αποτίναξής της. Διότι:
Η αβεβαιότητα απελευθερώνει και όχι η ασφάλεια.
Σημειώσεις:
(1) Λίνα Αλεξίου, “Πρόσωπο με πρόσωπο”, εφημ. Τα Νέα, Τετάρτη 9 Ιουνίου 1999 (αναφέρεται στην εκπομπή του Άρη Σκιαδόπουλου «Νυχτερινός Επισκέπτης» στη ΝΕΤ, η οποία ήταν αφιερωμένη στη Ζωρζ Σαρή).
(2) “Ζωρζ Σαρή: “Αυστηροί κριτές τα παιδιά”” (συνέντευξη στο Δημήτρη Χ. Τερζή, περ. Νέμεσις, (Οκτώβρης 1999) αρ. 3, σ. 125.