Ως εκ τούτου το καρναβάλι το βρήκαμε, δεν ανήκε στην κουλτούρα μας. Οι Πατρινοί όμως, όπως διαπίστωσα το είχαν κυριολεκτικά στο αίμα τους. Και φαίνεται πως αυτό έχει ρίζες από πολύ παλαιά. Υπάρχουν θαυμάσιες ιστορικές μελέτες σχετικά και τεράστιο υλικό αλλά τώρα εγώ θα ήθελα να σχολιάσω δύο τρία πράγματα, τα οποία μου έκαναν εντύπωση ως μη Πατρινού:
1. Η Πάτρα διαθέτει ένα Ρωμαϊκό Ωδείο θαυμάσιας αισθητικής στο καλύτερο σημείο της Παλαιάς Πόλης για το οποίο ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει πως ήταν παλαιότερο από το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, λαμπρό μεν αλλά όχι λαμπρότερο του τελευταίου. Η Αθήνα φυσικά ήταν πάντα… Αθήνα!
2. Εντυπωσιακό επίσης αποτελεί το γεγονός πως το… 1860-70 οι Πατρινοί θεώρησαν πως δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς Θέατρο! Και στο κεντρικότερο σημείο αναγέρθηκε σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ το Θέατρο Απόλλων. Είναι μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου και μάλιστα το παλαιότερο (1872) από τα σωζόμενα κλειστά θέατρα των νεοτέρων χρόνων!
Σκεφτείτε την Ελλάδα του 1872 και την κατάστασή της, αλλά στην Πάτρα το θέατρο… θέατρο (και έχει και πολύ ενδιαφέρον και ο τρόπος χρηματοδότησης του – διαβάστε τα αλλού).
Αυτά από πλευράς κτισμάτων. Υπάρχει όμως και ένα τρίτο:
3. Η Πάτρα διέθετε και διαθέτει πολύ μεγάλο αριθμό θεατρικών σχημάτων/ομάδων. Είναι περίπου αυτονόητο να… συμμετέχεις και να παίζεις κάπου! Το καρναβάλι εν τω μεταξύ είναι γεμάτο δρώμενα. Μία δεξαμενή… ηθοποιών! Και χωρίς βέβαια να μπορώ να το αξιολογήσω, αλλά έχω ακούσει από ξένους θιάσους (εννοώ προερχόμενους από άλλες πόλεις) πως το Πατραϊκό κοινό είναι και πολύ απαιτητικό. Δεν έχω λόγους να το αμφισβητήσω.
Όλα τα προηγούμενα, πέραν των ιστορικών καταβολών είναι ενδεικτικά πως οι καρναβαλικές εκδηλώσεις δεν είναι μία, ας πούμε “ιδιοτροπία”, όπως παρουσιάζονται καμιά φορά, αλλά στοιχείο πολιτισμού. Τώρα βέβαια καρναβάλι σημαίνει και πολλά άλλα ακόμα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Είναι λογικό αυτό, εάν θυμηθούμε πως η Πάτρα θεωρείται η 9η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης (από τις 11 αρχαιότερες, οι εννέα είναι στην Ελλάδα και οι δύο στην Κύπρο) και ασχέτως της πορείας της στους αιώνες κάποια πράγματα παραμένουν αναλλοίωτα.