Όταν αποτυγχάνεις να θεραπεύσεις ένα πρόβλημα, τι κάνεις; Το γυρίζεις στην αγυρτεία. Πουλάς δήθεν θεραπευτικά βότανα και αλοιφές, οι οποίες δεν είναι τίποτα άλλο παρά κουτόχορτο και αθώες κρεμούλες. Η φοροδιαφυγή θεραπεύεται ΜΟΝΟΝ όταν δεν έχεις κανέναν λόγο να καταφύγεις σε αυτήν. Και εάν εξαιρέσουμε την υπαρκτή απληστία οι περισσότεροι καταφεύγον σε αυτήν από ανάγκη. Διότι κανένας δεν επιθυμεί να έχει προβλήματα ούτε με τους πελάτες του ούτε με τους προμηθευτές του, πόσω δε μάλλον με την Κυβέρνηση.
Αλλά το να ενθαρρύνεις τους πολίτες να καταγγέλλουν και να στρέφονται εναντίον αλλήλους δεν διαφέρει σε τίποτα από τις μεθόδους της Στάζυ, η οποία επειδή είχε τρομακτική αλλεργία σε κάθε τι το δημοκρατικό επιβίωνε με αυτή τη μέθοδο του αλληλοκαρφώματος.
Αξέχαστη θα μου μείνει η σκηνή από γνωστό ντοκυμανταίρ, όταν η Ανατολικογερμανίδα σύζυγος ανακαλύπτει μετά την πτώση του ολοκληρωτικού καθεστώτος πως την κατέδιδε ο σύζυγός της με λεπτομέρειες τύπου, τι οδοντόκρεμα χρησιμοποιεί και ίσως και τι σερβιέτα.
Αλητεία και αθλιότητες.
Και το θέμα ποιο είναι; Η Ανατολική Γερμανία και τα υπόλοιπα στυγνά καθεστώτα ΔΕΝ κατέρρευσαν από το αλληλοκάρφωμα, αλλά από τη βλακεία ενός χαμηλόβαθμου κυβερνητικού υπαλλήλου! Φυσικά ούτε και η φοροδιαφυγή θα παταχθεί με αυτές τις μεθόδους ούτε θα βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των ασθμαινόντων για την επιβίωση πολιτών. Κάθε άλλο!
Αλλά το χειρότερο είναι πως δημιουργεί νοοτροπία και αμοιβαία καχυποψία. Και εάν τυχόν έλθει κάποια στιγμή, όπου θα πρέπει να είναι όλοι ενωμένοι, απέναντι σε έναν εσωτερικό ή εξωτερικό κίνδυνο, τότε ο εχθρός δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσει και πολύ.
Και η πορεία προς τον Τρίτο Κόσμο, την οποίαν ξεκίνησαν με τα μνημόνια, συνέχισαν με στυγνότερες μεθόδους οι τυχοδιώκτες της υποτιθέμενης αριστεράς (ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να ονομαστεί, διότι υπάρχει θέμα ορισμών εδώ), προετοίμασαν το έδαφος στην άκοπη μετάβαση στον παράδεισο των ψευδαισθήσεων, τον οποίον με συνέπεια –είναι αλήθεια- υλοποιεί και η παρούσα Κυβέρνηση.
Και εάν θέλετε και κάποιο παράδειγμα, δείτε τα ενοίκια. Δεν ορίζονται από την Κυβέρνηση, αλλά από τους πολίτες. Διότι έχει επικρατήσει η λογική του να “πάρεις” από τον δίπλα σου και όχι να “δημιουργήσεις”.
Ξέρετε ποιο ήταν (και είναι) το πρόβλημα για πολλούς; Πως πίστεψαν στην ελεύθερη οικονομία και τον ανταγωνισμό (πείτε τον καπιταλισμό) μέσα ένα κρατικό βασίλειο ευνοημένων (πείτε τον, ας πούμε, διότι και εδώ έχουμε πρόβλημα ορισμών, κομμουνισμό).
