Οι συμβουλές δείχνουν την αγάπη μας και το ενδιαφέρον για κάποιον άνθρωπο· αναφέρομαι φυσικά στις ειλικρινείς και όχι στις μεταμφιεσμένες νάρκες. Αλλά για να έχουν εγκυρότητα πρέπει να συντρέχουν δύο προϋποθέσεις:
1. Ο συμβουλεύων να έχει βιώσει μία παρόμοια εμπειρία ή κάτι ανάλογο και να το έχει βιώσει πραγματικά. Δεν μπορεί να συμβουλεύεις κάποιον πώς θα αναρριχηθεί στο Μάττερχορν όταν η μόνη σου ανάβαση είναι κάθε πρωί να τρέχεις στου Φιλοπάππου.
Και η δεύτερη πολύ σπουδαία (προϋπόθεση):
2. Μην αγνοείτε τον παράγοντα απρόβλεπτο ή τύχη. Ακόμα και όλα σωστά να τα έχει κάνει κάποιος μπορεί η τύχη του να μην τον θέλει. Και αυτό δεν σημαίνει πως ίσως δεν τη γυρίσει, (μπορεί όμως και όχι), αλλά τουλάχιστον αυτό οφείλει να προσπαθεί· αλλά ποτέ μην παραγνωρίζετε πως μπορεί να υπάρχουν καταστάσεις όπου το αδιανόητο είναι παρόν. Αυτό οι συμβουλές σπανίως το εμπεριέχουν.
Και τότε ακόμα και οι ειλικρινέστερες και αγνότερες εξ΄ αυτών καθίστανται επικίνδυνες. Διότι σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι δεν κάνεις ΕΣΥ σωστά, ενώ είναι ο παράγων τύχη, ο οποίος σου έχει ξετινάξει τη ζωή. Και οι συμβουλές καθίστανται ακριβώς το αντίθετο από εκείνο, το οποίο οι προθέσεις τους επεδίωκαν: ενέσεις άγχους και αδράνειας μαζί με άδικη και ατεκμηρίωτη κριτική.
Για αυτό το καλύτερο είναι οι συμβουλές να αποφεύγονται. Και τι μπορεί να τις αντικαταστήσει; Μα είναι τόσο απλό:
Η ενθάρρυνση!
