Άλλο τα Χρήματα και άλλο η Δράση…
ή (αλλιώς)
Πως τροποποιούνται τα δεδομένα αξιοποίησης Ακινήτων από τηνέα πραγματικότητα;
ή Teucris versus (εναντίον) Τραπεζών.
(Αυτή την ενότητα είχα αρχίζει να την συντάσσω ήδη από το 2010. Συνεπώς δεν αποτελεί κάτι καινούργιο. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός πως τώρα με τις νέες εξελίξεις ωρίμασαν οι συνθήκες για την εφαρμογή της).
Ας ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή:
Τα Ακίνητα δεν έχασαν την αξία τους! Τελεία και …θαυμαστικό!
Οι νέες συνθήκες αποτελούν μεταβολή των όσων είχαμε συνηθίσει να πράττουμε. Κανείς δεν γνωρίζει τι σημαίνει τελικά αυτό. Υπάρχει διάχυτη η άποψη πως είναι μεταβολές προς το χειρότερο ή το πολύ χείρον. Αλλά επιτρέψατε μου να σας υπενθυμίσω πως το Μέλλον Άδηλον Εστί και συνεπώς θα έλεγα και πάλι μεταβολή ναι αλλά τελικά προς ποια κατεύθυνση είναι άγνωστο. Συνεπώς μην υποκαθιστάτε …Άλλον στις μελλοντικές προβλέψεις.
Εκτιμήσεις επίσης ναι. Βεβαίως και προσπαθούμε να εκτιμήσουμε τις καταστάσεις. Ενδεχομένως και να τις τροποποιήσουμε…
Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα; Ξαφνικά ή σχεδόν ξαφνικά η κατοχή ακινήτου γίνεται από πλεονέκτημα βάρος;
Για να δούμε πως το εννοώ:
Κατ΄ αρχήν η έννοια της τράπεζας από αυτό που ισχύει σήμερα και ονομάζεται τράπεζα απέχει τα μέγιστα. Οι πρώτες τράπεζες όπως πιθανόν να γνωρίζετε ήταν «αποθήκες» πολυτίμων (ή λιγότερο πολυτίμων) αγαθών. Για την υπηρεσία τους αυτή εξέδιδαν μία απόδειξη ότι κατείχαν για λογαριασμό του πελάτη τους ένα αντικείμενο προς φύλαξη. Εάν λοιπόν υποθέσουμε πως είχατε μία πολύτιμη πολυθρόνα και την «καταθέτατε» στην τράπεζα-αποθήκη θα λαμβάνατε μία απόδειξη πως η πολυθρόνα σας ανήκει και πως βρίσκεται προς φύλαξη στην εν λόγω «τράπεζα». Πιθανόν να χρεωνόσασταν για αυτήν την υπηρεσία φύλαξης (λογικό). Εάν λοιπόν κάποιος γνωστός σας, σας έδινε δέκα σακιά κριθάρι, το οποίο διέθετε προκειμένου να του παραχωρήσετε την …πολυθρόνα σας προφανώς θα του δίνατε την απόδειξη αφού λαμβάνατε το κριθάρι (το οποίο μάλλον θα είχατε ανάγκη) και αυτός με την απόδειξη θα παρελάμβανε την πολυθρόνα από την «τράπεζα». Αυτά όσον αφορά την …πολυθρόνα. Όταν όμως άρχισαν να κατατίθενται πιο ουδέτερα και άοσμα είδη, όπως το χρυσάφι ή τα νομίσματα σε αυτές τις αποθήκες έγινε προφανές πως δεν ήταν δυνατόν να ξεχωρίσει κάποιος ποιο ακριβώς είναι το δικό του χρυσάφι ενόσω το βάρος που κατέθετε και το βάρος που ελάμβανε όταν το ζητούσε πίσω ήταν το ίδιο. Είναι πασιφανές πως αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί με την …πολυθρόνα.
Μέχρι εδώ πολύ καλά έως ότου το 1848, όταν στην Βουλή των Λόρδων στο Ηνωμένο Βασίλειο σε μία δικαστική διαμάχη (περίπτωση Foley v. Hill and Others) ο λόρδος Cottenham εξέδωσε μία απόφαση (την πρωτότυπη αυτή απόφαση μπορείτε να την διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.uniset.ca/other/css/9ER1002.pdf
με την οποία έδινε το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης οποιουδήποτε ποσού που κατατίθετο στην τράπεζα στην κρίση της. Αυτό αυτομάτως μετατρεπόταν σε κεφάλαιο του τραπεζίτη και ήταν στην απόλυτη δικαιοδοσία του να το χειριστεί όπως θέλει. Στην ουσία έδωσε λευκή επιταγή στις τράπεζες, οι οποίες διαπιστώνοντας το γνωστό φαινόμενο της μη σύμπτωσης (την ίδια στιγμή) της απαίτησης των κεφαλαίων μπορούσαν στην ουσία να επανα δανείζουν με το υπάρχον απόθεμά τους. Δεν πρόκειται να επεκταθώ σε αυτά τα εξειδικευμένα ζητήματα αλλά στην ουσία εδώ ευρίσκεται και ο πυρήνας του σημερινού χρηματοπιστωτικού μας συστήματος.
Ποιο είναι το σημείο, το οποίο θα ήθελα να επισημάνω. Διαθέτοντας ένα ακίνητο, το οποίο αποκτήσατε είτε από το κεφάλαιό σας είτε από κληρονομιά είτε από τις επιχειρηματικές σας δραστηριότητες όταν θελήσετε μετρητά και απευθυνθείτε σε οποιαδήποτε τράπεζα, το μόνο, το οποίο θα σας ζητήσουν να δουν είναι τα σημερινά εισοδήματά σας. Συνεπώς οτιδήποτε άλλο καθίσταται ανενεργό.
Είναι προφανές πως πλέον το ακίνητο εάν δεν παρέχει εισόδημα δεν έχει καμία αξία για την τράπεζα. Εννοώ εισόδημα το οποίο θα θεωρείται εισόδημα στο Ε9. Ούτε ακριβώς και αυτό πάντα διότι οτιδήποτε μπορεί να συμβεί και αυτή η πηγή να στερέψει (παροδικά ή μόνιμα). Είναι προφανές ότι η κάθε τράπεζα με την κερδοφορία που αποκομίζει από την εμπορία του χρήματος απαξιεί το να προσεγγίσει με τον πρέποντα σεβασμό και επιχειρηματική αντίληψη το οποιοδήποτε ακίνητο. Δεν πείθομαι πάλι από τις επενδυτικές εταιρίες αξιοποίησης ακινήτων που ιδρύονται από τις τράπεζες διότι και αυτές αντιμετωπίζουν το ακίνητο ως απλά ένα μέσον για περισσότερα χρήματα στους ισολογισμούς.
Η αξία του ακινήτου ως πηγή ρευστότητας κατά την Teucris; Παρακαλώ μεταβείτε στην ενότητα:
