Όπως πολλές φορές έχω γράψει διανύουμε ήδη μία νέα μορφή οικονομίας. Η μετα-COVID είναι η παρούσα. Το να παραμένει κανείς πιστός στο σκεπτικό και τη νοοτροπία της προ-COVID εποχής είναι περίπου το ίδιο όπως το να ανοίγεις μία εφημερίδα της 19ης Οκτωβρίου του 2018 για να μάθεις ΣΗΜΕΡΑ τι συμβαίνει. Φυσικά και αυτό, το οποίο διαβάζεις στις 19 Οκτωβρίου του 2020 είναι ΚΑΙ αυτό ΗΔΗ παρελθόν! Το μέλλον είναι αυτό, το οποίο δεν έχει γραφτεί ακόμα αλλά γίνεται.
Όσο κυνικό και εάν είναι αυτό, το οποίο θα γράψω η όλη κατάσταση μου θυμίζει μία φράση του Σέρλοκ Χολμς, ο οποίος αν και φανταστικός ήρωας ήταν τελικά τόσο πραγματικός: “Δυο –τρείς φορές στην καριέρα μου οι συνέπειες από την εξιχνίαση ενός εγκλήματος ήταν χειρότερες από το ίδιο το έγκλημα”. Γιατί το γράφω αυτό;
Διότι στη φύση τίποτα δεν δημιουργήθηκε με το απαλό χάδι της αγάπης, αλλά αντιθέτως με την ωμή βία του βιασμού. Και ο COVID-19 είναι ένα βίαιο κομμάτι της φύσης, ως εκ τούτου εμπεριέχει τη δυναμική της δημιουργίας. Είναι τραγικό διότι κανείς δεν είναι άτρωτος και κάθε ένας μας μπορεί να χάσει τη ζωή του ή δικούς του ανθρώπους. ΑΥΤΗ όμως είναι η ζωή.
Όταν εκρήγνυται ένα ηφαίστειο και καταστρέφεται μία πόλη ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται ένα νησί είτε σου αρέσει είτε όχι η νέα σου διεύθυνση δεν θα μπορεί να είναι αυτή κάτω από λάβα, αλλά στο νησί επάνω από αυτήν. Για κάποιο όμως μεταβατικό διάστημα δεν μπορείς να δηλώσεις καμία. Το νέο έδαφος στο νησί ακόμα καίει… Μέχρι να ψυχθεί μην αρνείστε τη νέα πραγματικότητα. Ενστερνιστείτε την και υπομείνετε την.
Τίποτα δεν είναι ΗΔΗ, όπως ήταν.
