Στις 18 Απριλίου 1897 έγραφε ο Αμερικάνος πολεμικός ανταποκριτής Richard Harding Davis για την πολιορκία της Πρέβεζας (από τους Έλληνες, την κατείχαν ακόμα οι Τούρκοι):
“Ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι γινόταν πόλεμος σ’ εκείνο το τμήμα της Ελλάδας. Ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς πως, μέσα σ’ ένα τέτοιο τοπίο, ο άνθρωποι μπορούσαν να παίζουν έναν τόσο τραγικό ρόλο”…
Είναι “ύβρις” να ζεις σε ένα πανέμορφο περιβάλλον και να έχεις μαύρη ψυχή… Ύβρις διότι δώρα, τα οποία δεν μπορείς να επιλέξεις σου έχουν παραχωρηθεί απλόχερα.
Ξέρετε, είναι πάρα πολύ εύκολο να ανασύρεις από τον κάθε απλό άνθρωπο την καλή ή την κακή του πλευρά. Δεν εννοώ πως κάποια/οιος είναι κακή/ός. Εννοώ να την/ον προκαλέσεις να φερθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Η ύβρις, η οποία διαπράττεται ειδικά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο. Δεν είναι τα μνημόνια, οι οικονομικές υποχρεώσεις ή τα λοιπά βάρη. Είναι το μαύρο πέπλο της αθλιότητας, το οποίο προκαλεί τις ποταπότερες συμπεριφορές.
Αυτή είναι η ύβρις στην Ελλάδα σήμερα και η ύβρις των ηγεσιών της.
