Ο θεσμός αυτός προσωπικά εμένα με βρίσκει εντελώς αντίθετο. Σαφώς θα προτιμούσα το θεσμό των χρυσών… σπουδών, όπου η δυνατότητα παραμονής θα παρείχετο σε ανθρώπους με ιδιαίτερη μόρφωση και ικανότητες. Το να δέχεσαι κάποιους λόγω του (αμφίβολης προέλευσης πολλές φορές) πλούτου τους μόνο και μόνο να αυξήσεις τα έσοδά σου ως κράτος είναι ηθικά ανεπίτρεπτο. Και ούτε κάποιο ουσιαστικό κέρδος αποκομίζεις σε βάθος χρόνου. Υπό αυτήν την έννοια γιατί να μην δέχεσαι και τα… καρτέλ ναρκωτικών ή τα κυκλώματα δουλεμπορίου και εκμετάλλευσης δύστυχων γυναικών, τα οποία μάλιστα έχουν συγκριτικά και μακράν πολλαπλάσια κέρδη.
Όχι δεν θα το δεχτώ.
Ωστόσο η χρυσή βίζα αποτελεί μία πραγματικότητα. Και από 1ης Αυγούστου 2023 μία εν δυνάμει ευκαιρία. Τούτο, διότι η χώρα διαχωρίστηκε σε ζώνες. Αττική, Μύκονος, Σαντορίνη και Θεσσαλονίκη (χονδρικά τις αναφέρω, ισχύουν εξαιρέσεις) θέτουν όριο επένδυσης (κοινώς επίσημο κυβερνητικό μπαξίσι) τα 500,000 ευρώ ενώ για τους… πληβείους της επαρχίας άντε ας κάνουμε και μία έκπτωση και παραμένουμε στις 250,000 ευρώ. Άρα τα φτωχαδάκια εκ του εξωτερικού θα πρέπει να αναζητήσουν και άλλες περιοχές λιγότερο προβεβλημένες.
Δυστυχώς οι τραγικές συνθήκες, οι οποίες επικρατούν σε πολλά κράτη, όπως ημι-δικτατορίες ή πολεμικές συρράξεις δημιουργούν μία κατηγορία -τρόπον τινά- προσφύγων, οι οποίοι όμως διαθέτουν τα παραπάνω ποσά. Και προφανώς προκειμένου να εξασφαλίσεις τη ζωή σου δεν θα σκεφτείς εάν το ακίνητο ευρίσκεται στην Αττική με μισό εκατομμύριο ευρώ ή στο -ας υποθέσουμε- Λεωνίδιο με το 50% του κόστους. Όπου διατίθεται θα επιλέξουν.
Αυτό σε συνδυασμό με τα όσα αναγράφω στο προηγούμενο άρθρο μου περί Ακαταλληλότητας των Συνθηκών.
