Μία χαραμάδα χρειάστηκαν αυτά τα χορταράκια και ήταν αρκετή… Το ίδιο σκέπτομαι για την μόρφωση και την ανθρωπιστική παιδεία (κυρίως) των ανθρώπων… Μην κλείνετε τις χαραμάδες… Από το πιο “ταπεινό” σημείο μπορούν να ανθίσουν… Μία χαραμάδα και ένας σπόρος… Οι μεγάλες αλλαγές δεν γίνονται ούτε με επαναστάσεις, ούτε με πομπώδη λόγια σε εξώστες… Γίνονται με την βαθμιαία και ουσιαστική αλλαγή σε κάθε έναν άνθρωπο ξεχωριστά… Αργή διαδικασία… Σύμφωνοι… Πολύ αποτελεσματική ωστόσο… Εάν έχουμε επηρεάσει θετικά έστω και ΕΝΑΝ μόνο άνθρωπο στη ζωή μας, ναι αξίζει να ζούμε… Εκπληρώσαμε το “χρέος” της ύπαρξής μας….
