Διάβασα προσφάτως για την έκδοση των ημερολογίων της βασίλισσας Φρειδερίκης και με αφορμή το γεγονός αυτό ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις. Να σημειώσω προηγουμένως πως τα ημερολόγια δεν εγράφησαν ακριβώς από την ίδια, αλλά από την επί τούτου επιφορτισμένη κυρία των τιμών και συνεπώς δεν εμπεριέχουν τα συναισθήματα της ιδίας, αλλά τις δραστηριότητές της.
Εξ΄ αρχής να το θέσω: η γνώμη για τον θεσμό της βασιλείας ήταν και είναι η… χειρότερη. Στην οικογένειά μου η λέξη βασιλεία ήταν συνώνυμη με τη λέξη παρασιτισμός. Και στην οικογένειά μου η σκέψη και μόνο πως στην Ελλάδα, όπου γεννήθηκε ο θεσμός της Δημοκρατίας επικρατούσε βασιλικό πολίτευμα δημιουργούσε αναγούλα στο στομάχι. Για δε τη Φρειδερίκη χωρίς να έχω ιδία αντίληψη από τα όσα άκουγα –και θα μείνω σε αυτά- δεν θα ήθελα ούτε να την αναφέρω. Για τον μόνο βασιλιά για τον οποίον άκουγα καλά λόγια ήταν ο Γουσταύος Β΄ Αδόλφος της Σουηδίας (19 Δεκεμβρίου 1594 – 16 Νοεμβρίου 1632).
Και τούτο όχι διότι κατέστησε τη Σουηδία μία σπουδαία Ευρωπαϊκή δύναμη αλλά για την κοινωνική του (και όχι μόνον) πολιτική. Δε θυμάμαι λεπτομέρειες δυστυχώς και είναι μάλλον δύσκολο να ζητήσω βοήθεια από τον πατέρα μου, αλλά όπως μου έλεγε, έπρεπε υποχρεωτικά κάθε Σουηδός να μπορεί να έχει στο τραπέζι του κρέας μία φορά την εβδομάδα ή το μήνα, πράγμα, το οποίο ήταν αδιανόητο για εκείνες τις εποχές.
Σκεφτείτε πως το 1621 εξέδωσε διάταγμα περί της διεξαγωγής του πολέμου και τη συμπεριφορά των στρατιωτών του στο οποίο αναφέρονται τα εξής (και παραθέτω δύο χαρακτηριστικά άρθρα):
Άρθρο 88
Όποιος βιάσει γυναίκα και αυτό αποδειχθεί θα θανατώνεται.
Άρθρο 91
Κανένας στρατιώτης δεν θα πυρπολήσει πόλη ή χωριό στην εχθρική χώρα, χωρίς να του δοθεί εντολή από τον αρχηγό του. Αλλά και ο αρχηγός θα πρέπει να λάβει εντολή από τον στρατηγό του. Και όποιος πράξει το αντίθετο θα λογοδοτήσει στο πολεμικό συμβούλιο και εάν κριθεί ότι το έπραξε χωρίς ισχυρή αιτιολογία θα θανατωθεί.
Ανάλογα αναφέρονται στα άρθρα 99 και 100, όπου όχι μόνον απαγορεύονται λεηλασίες και εμπρησμοί νοσοκομείων και άλλων κτιρίων αλλά και προβλέπεται και η συμπεριφορά έναντι γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων! Και όποιος δεν τηρούσε τα προηγούμενα απλά… θανατωνόταν! No excuses (όχι δικαιολογίες)!
Αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί η Σουηδία σήμερα είναι σε αρκετούς τομείς τόσο προχωρημένη; Και πόσο σημαντικό είναι να έχει την τύχη ένα κράτος να διοικείται ή να έχει έστω διοικηθεί από έναν σπουδαίο ηγέτη και όχι μαριονέτες και απατεώνες της συμφοράς;
Και έρχομαι στο σημείο της σκέψης μου και το οποίο ήθελα να σημειώσω. Σιχαινόμαστε το θεσμό της βασιλείας αλλά δυστυχώς και οι εκλεγμένοι αποδεικνύονται εξ΄ ίσου άθλιοι ή στην καλύτερη περίπτωση ασήμαντοι και λίγοι· Και με τον τρόπο τους καταφέρνουν να δικαιώνουν τους… βασιλείς. Στην Ελλάδα μάλιστα, όπου η εξουσία περίπου… κληρονομείται ή μεταδίδεται μέσω… δακτυλιδιών αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πως δεν θα εκπλαγεί κανένας εάν κάποια στιγμή κάποιος απόγονος από το Μόντε Κάρλο θυμηθεί τα “δικαιώματά” του και επιστρέψει να τα διεκδικήσει και πάλι!
Ή το… καλύτερο: να θέσει υποψηφιότητα και να… εκλεγεί!
Να το δω και αυτό, αφού είδαν τα μάτια μου και τους ναζί στην Ελληνική βουλή και μεταναστεύω…
