Το ερώτημα είναι προφανώς ρητορικό. Η Γείτων ανέκαθεν ήταν εχθρική. Ιστορικοί και ουσιαστικοί λόγοι καθορίζουν τις σχέσεις των δύο κρατών. Και δεν επουλώνονται παρ΄ όλες τις προσπάθειες από Ελληνικής πλευράς τουλάχιστον για μία ήρεμη γειτνίαση. Μία στρατιωτική σύρραξη χωρίς να είναι καθόλου απίθανη πάντα εθεωρείτο ως, κατά κάποιον τρόπο ταμπού για την Ελληνική πλευρά. Το Ελληνικό δόγμα είναι αυτό των εξοπλισμών και της αμυντικής θέσης.
Η Τουρκία για πολλούς και διάφορους λόγους έχει διαφορετική άποψη. Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, έσπασε το ρόδι. Επανήλθαν οι μνήμες των πολεμικών επιχειρήσεων. Γιατί όχι και στην περίπτωση Τουρκίας – Ελλάδας; Το ποιος θα είναι ο επιτιθέμενος και ποια η αφορμή ας μη βιαστούμε να το απαντήσουμε. Από στρατιωτικής απόψεως, παρ΄ όλη την πληθυσμιακή διαφορά η σχετική ισορροπία είναι περίπου δεδομένη. Η Ελλάδα είναι υπερ-εξοπλισμένη, αλλά και η Τουρκία είναι μία πολύ ισχυρή δύναμη.
Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;
Στην Ελληνική κοινωνία. Και ενδεχομένως να είναι και στην Τουρκική κοινωνία, αλλά δεν το γνωρίζω. Πάντως εκτιμώ πως η Ελληνική κοινωνία δεν είναι σε καθόλου καλό δρόμο. Και στην πραγματικότητα αυτός είναι ο πραγματικός εχθρός και όχι τόσο η Τουρκία. Και ειλικρινά θεωρώ αρκετά απίθανο να συμβεί “κάτι” μεταξύ των δύο κρατών, τουλάχιστον σε μεγάλη κλίμακα.
Η Ελλάδα αποτελεί τον χρήσιμο εχθρό για την Τουρκία, αλλά πολύ φοβάμαι και τον χρήσιμο ηλίθιο για την ίδια της την κοινωνία. Φαίνεται πως η Γείτων δεν το έχει καταλάβει… το τελευταίο όμως το καταλαβαίνουμε… εμείς!
