Μετά την ασυνήθιστη (και βλακώδη) τηλεοπτική διπλωματική διαμάχη αλλά και τις λοιπές δηλώσεις, καθώς και το ζήτημα της συνθήκης της Λωζάνης -και στοιχηματίζω πως πολύ μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας ούτε την έχει ακούσει και ούτε καν γνωρίζει προς τα που κείται η Λωζάνη- θα ήθελα να σημειώσω δυό – τρία πράγματα:
1. Οι συνθήκες δεν αξίζουν ούτε μία πεντάρα και σίγουρα πολύ λιγότερο από το χαρτί και το μελάνι με τις οποίες έχουν γραφτεί και υπογραφεί. Μην ξεχνάτε, αφού αναφερόμαστε και στην Λωζάνη, πως η προηγούμενη συνθήκη ήταν αυτή των Σεβρών το 1920, όπου η Ελλάς μετατρεπόταν σε χώρα πέντε θαλασσών και δύο ηπείρων. Και λοιπόν; Ο Κεμάλ την τροποποίησε με τον τρόπο του.
2. Οι δύο στυγνοί δικτάτορες του προηγούμενου αιώνα (Χίτλερ, Στάλιν) είχαν υπογράψει το Γερμανοσοβιετικό σύμφωνο φιλίας και μη επιθέσεως και η συμφωνία Μολότωφ-Ρίμπεντροπ “τηρήθηκε” από τον Χίτλερ ευλαβικά, όπως γνωρίζετε! Μπορώ να σας απαριθμήσω εκατοντάδες, εάν όχι χιλιάδες, οι οποίες είχαν την ίδια τύχη.
Όλες οι συμφωνίες είναι για να σπάνε μόλις τροποποιηθούν οι δεδομένες συνθήκες. Αυτό η διεθνής διπλωματία το γνωρίζει άριστα.
3. Η Τουρκία, εφ’ όσον αναφερόμαστε σε αυτή την συνθήκη μην έχετε καμία αμφιβολία πως θα την έγραφε (και θα την γράψει) επί των παλαιών υποδημάτων της, εάν είχε (ή αποκτήσει) την ουσιαστική δυνατότητα. Στο ενδιάμεσο φυσικά η Τουρκική διπλωματία από το 1923 (έτος της συνθήκης της Λωζάνης), έχει αποφύγει έναν παγκόσμιο πόλεμο, έχει εκδιώξει, χωρίς καμία συνθήκη τον ελάχιστο εναπομείναντα Ελληνικό πληθυσμό με το άθλιο πογκρόμ του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη, ενώ κάνοντας χρήση των συμφωνιών του Λονδίνου και της Ζυρίχης (κάτι έχουν με την Ελβετία δεν μπορεί) εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε και κατέχει έως τώρα την μισή. Στην τελευταία αυτή περίπτωση η Ελλάδα συμφώνησε υπογράφοντας τις προηγούμενες συνθήκες ώστε να αποκτήσει η Τουρκία δικαιώματα ως “εγγυήτρια” δύναμις. Αρα η ίδια νομιμοποίησε την εισβολή, αφού προηγήθηκε η επέμβαση της με το γνωστό πραξικόπημα.
Όταν λοιπόν 150 Τουρκικά stealth (στελθ) F-35 εμφανισθούν στον Αττικό ουρανό, μπορείτε να κρατάτε στα χέρια σας αντίγραφα σε φωτοτυπίες της συνθήκης της Λωζάνης και να τις κουνάτε με τα χέρια σας, ώστε οι Τούρκοι πιλότοι να τις δουν, να συγκλονισθούν συθέμελα και να αναφωνήσουν ομαδικά:
“Ααααχ, τι πάμε να κάνουμε τώρα! Παραβιάζουμε την συνθήκη της Λωζάνης! Ουάαααου!” Και τότε ευλαβικά θα γυρίσουν πίσω να θυμώσουν τους στρατηγούς τους για το φοβερό άδικο, το οποίο επρόκειτο να διαπράξουν.
Σοβαρευτείτε λοιπόν και ας δούμε προς τα που βαδίζει αυτή η ρημάδα η χώρα, διότι καμία συνθήκη δεν έχει νόημα εάν είσαι αδύναμος, σε διχόνοια και σε πλήρη κοινωνική και ηθική κατάπτωση. Για την οικονομική κατάσταση δεν χρειάζεται σχόλιο.
Τέλος, ένα χαριτωμένο αλλά με ιδιαίτερο νόημα περιστατικό:
Στις 28 Ιουνίου του 1914 γίνεται η τελετή της υπογραφής στην αίθουσα των κατόπτρων του ανακτόρου των Βερσαλλιών. Στο ίδιο τραπέζι οι ηττημένοι από τον Βίσμαρκ Γάλλοι το 1871 είχαν υπογράψει την συνθήκη, την οποία τους υπαγόρευσε ο ίδιος ο Βίσμαρκ. Το μελανοδοχείο και η πέννα ευρίσκονται εκεί από τότε και είναι τα ίδια.
Ο Γερμανός αντιπρόσωπος, ο δόκτωρ Μπελλ για να μην αναγκασθεί να χρησιμοποιήσει την ίδια πέννα είχε αγοράσει έναν φθηνό (σκοπίμως) στυλογράφο και τον έκρυψε στην τσέπη του.
Στις 3 και 12 το μεσημέρι πλησιάζει στο τραπέζι να υπογράψει την συνθήκη της ήττας της χώρας του (της Γερμανίας) και του δείχνουν την ίδια ιστορική πέννα.
Ο δόκτωρ Μπελλ βγάζει τον στυλογράφο από την τσέπη του και υπογράφει.
Τόσο άξιζε η συνθήκη των Βερσαλλιών και η ιστορία τον δικαίωσε πλήρως, όσον αφορά αυτό το θέμα.
