Σημ.: Παραθέτω στα σχόλια το πρώτο (τότε δεν γνώριζα, πως θα έγραφα και δεύτερο μέρος του μεγαλυτερου πάρτι της ιστορίας) και το άρθρο με την ανάλυση για το 0,16% και πώς προκύπτει.
Η Συνέχεια του Μεγαλύτερου Πάρτι της Ιστορίας
Πριν από μία πενταετία και κάτι (5 Απρ. 2017) και με αφορμή ένα θαυμάσιο ντοκιμαντέρ (σήμερα γράφω όπως και τότε τις λέξεις πάρτι και ντοκιμαντέρ) είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο σχετικά με το Ιράν. Το θυμήθηκα και ανέτρεξα σε αυτό (το άρθρο) και με θλίψη κοίταξα και πάλι την ομορφιά της Πριγκίπισσας Σοράγια.
Μόνο, πως τότε η Σοράγια και κάθε άλλη γυναίκα μπορούσε να δείξει τα μαλλιά της. Και ήλθαν οι μουλάδες εκεί και οι ταλιμπάν αλλού και… και…
Αυτά δεν με εκπλήσουν, διότι οι δικτατορίες θρησκευτικές, πολιτικές και οτιδήποτε υπήρχαν και θα υπάρχουν. Το θέμα είναι πώς υπάρχουν. Ποιό είναι εκείνο το συστατικό, το οποίο βρίσκει πρόσφορο έδαφος και προκύπτει μία φοβερή ανατροπή; Διότι δεν πιστεύω επ΄ ουδενί πως αυτοί, οι οποίοι σήμερα επιβάλλουν τους νόμους αυτούς δεν προϋπήρχαν ΟΧΙ ως άνθρωποι, αλλά ως νοοτροπία. Και εδώ είναι το ζητούμενο…
Και όταν κάποιες συνθήκες συντρέξουν τότε αυτό το ποσοστό, το οποίο εκφράζει τη συγκεκριμένη νοοτροπία δύναται να κυριαρχήσει. Αρχικά όμως είναι πολύ μικρό. Όπως έχω διεξοδικά (αλλά αναπόδεικτα) αναλύσει είναι αρκετό ένα 0,16%. Το οποίο όμως έχει τη δύναμη λόγω του πάθους του να επιβληθεί. Γιατί; Διότι υπάρχει διαθέσιμο ένα ποσοστό 50,01-0,16=49,85%, το οποίο θα αποδεχθεί το οτιδήποτε. Και όχι μόνον αυτό, αλλά πολύ εύκολα θα μεταβληθεί και σε υποστηρικτική παραφυάδα του 0,16%.
Σε μια κινηματογραφική ταινία, σε κάποιο σημείο της μία ακτιβίστρια δηλώνει πως δεν αρκεί η συμπόνια για ό,τι κακό συμβαίνει. Γι΄αυτό υπάρχει το κόμμα, το οποίο οργανώνει, όπως -εκπληκτικά εύστοχα- αναφέρει: τα ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ μας!
Δεν ανέφερε τη ΣΚΕΨΗ ούτε τον προβληματισμό, αλλά τα αισθήματα. Και να είσαστε απόλυτα βέβαιοι πως όσοι καθοδηγούν τα αισθήματά σας, όσο όμορφα και εάν είναι στολισμένα και περιποιημένα, σας έχουν αφαιρέσει τη σκέψη.
Να πώς κόβονται τα μαλλιά μιάς γυναίκας και πως αυτή οδηγείται στο θάνατο, αλλά και πώς δικτάτορες, τσάροι, σουλτάνοι, γενικοί γραμματείς, θρησκευτικοί ηγέτες, αυτοκράτορες και βασιλείς οδηγούν από ένα παθιασμένο -ποτισμένο με μισανθρωπία 0,16%- στη δυστυχία εκατομμύρια ανθρώπους.