Υπάρχει ένα επεισόδιο μίας αγγλικής σειράς θρίλερ του 70, την οποία πρόβαλε και η Ελληνική τηλεόραση με τίτλο, εάν θυμάμαι καλά: “Ένας Θανάσιμος Ιδιοκτήτης”.
Στο σενάριο του επεισοδίου ένα φωτομοντέλο στο Λονδίνο νοιώθει μία ακαταμάχητη έλξη να αγοράσει μία λευκή Rolls Royce Phantom δίνοντας όλες τις οικονομίες της!
Ο φωτογράφος φίλος της προφανώς σοκάρεται μόλις του ανακοινώνεται αυτή η φαινομενικά παράλογη αγορά, η οποία εξανέμισε και όλες τις οικονομίες του ζευγαριού.
Ωστόσο η κοπέλα επιμένει πως ήταν αδύνατον να αντισταθεί στην Rolls. Ήταν σαν να επελέγη α υ τ ή από το αυτοκίνητο και όχι το αντίστροφο! Αυτό αποδεικνύεται ορθόν, διότι η Rolls μόλις βγαίνει στον δρόμο με την νέα οδηγό της αναλαμβάνει μόνη της να αυτο- οδηγηθεί! Και κάθε φορά επιμένει να πηγαίνει σε ένα ερημικό σημείο αρκετά μίλια έξω από το Λονδίνο.
Πολύ μπροστά από την τεχνολογία των αυτόνομων οχημάτων της Google!
Αλλά γιατί αυτή η επιμονή του πανέμορφου αυτοκινήτου;
Δεν θέλω να περιπλέξω την περιγραφή μου με λεπτομέρειες. Την RR την οδηγούσε μία μάλλον άπιστη σύζυγος ενός πάμπλουτου Άγγλου λόρδου, η οποία είχε δολοφονηθεί από τον εραστή της σε εκείνο το απόμερο σημείο.
Η πιστή όμως Rolls δεν θα άφηνε τον φόνο αξεδιάλυτο. Εν τέλει αποδεικνύεται πως ο εραστής- δολοφόνος ήταν ο φωτογράφος φίλος του μοντέλου! Σοφή η επιλογή του αυτοκινήτου, όσον αφορά την νέα του ιδιοκτήτρια.
Κυριολεκτικά ένα αυτοκίνητο με σπουδαίο χαρακτήρα και ικανότητες!
Αλλά γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Υπήρχε ποτέ περίπτωση στην θέση της στοιχειωμένης Rolls Royce να ήταν ένα… Trabant (αυτό το δίχρονο της πρώην Ανατ. Γερμανίας); Άντε ένα… Zastava;
Ούτε για αστείο!
Η μπορείτε να σκεφθείτε ένα στοιχειωμένο… δυαράκι μιάς πολυκατοικίας του 60 κάπου σε μία συνοικία της Αθήνας;
Στην Σκωτία όμως τουλάχιστον κάθε πύργος θα έχει και έναν μεταφυσικό κάτοικο.
Ή ακόμα εάν θυμόσαστε τα γυαλάκια από κάποια φωτιστικά (πολυελαίους) θα μπορούσε ποτέ να είναι ένα τέτοιο γυαλί… καταραμένο;
Τα διαμάντια όμως και κυρίως τα μεγαλύτερα είναι άκρως κακότυχα για τους ιδιοκτήτες τους.
Και με λίγο περισσότερο χιούμορ… χασαπομάχαιρο κουζίνας, ακόμα και εάν έχει διαπραχθεί με αυτό πολλαπλός φόνος αποκλείεται να στοιχειωθεί.
Ενώ το ξίφος ενός ρεμαλιού και πότη ιππότη της στρογγυλής τραπέζης, κάπου κάτω από κάποιο ξεχασμένο βράχο, δίπλα σε μια ειδυλλιακή λιμνούλα θα βρίσκεται κρυμμένο με ιδιότητες μαγικές περιμένοντας κάποιον επόμενο ήρωα να το ανακαλύψει.
Τέλος μία πέννα αξίας χιλιάδων δολαρίων θα γράφει αριστουργήματα σε περγαμηνές ενώ ένα στυλό διαρκείας άντε τα ψώνια του μπακάλικου.
Βλέπετε λοιπόν ότι τα πνεύματα, τα στοιχειά και οι εξαιρετικές ιδιότητες έχουν άκρως αριστοκρατικές συνήθειες. Είναι κυρίως με απόλυτα ταξική συνείδηση.
Είναι αδύνατον να εντοπίσετε red spirit, δηλαδή “κόκκινο” πνεύμα, κοινώς φάντασμα… κομμουνιστή! Spirit βέβαια στην Σοβιετική Ένωση θα ανακαλύπτατε αλλά αυτό θα αφορούσε το… οινόπνευμα!
Ποιο πνεύμα θα ήθελε να στοιχειώσει τα διαμερίσματα του Κρεμλίνου ή ένα… Volga (πολυτελές, -λέμε τώρα-, αυτοκίνητο της ΕΣΣΔ) ή τις απρόσωπες αχανείς πολυκατοικίες των μαζικών κατοικιών της Μόσχας; Αδιανόητο ακόμα και εάν αυτά ανήκαν στον Στάλιν, διότι το πιθανότερο θα ήταν να βρεθεί στη Σιβηρία, ως πνεύμα- παγάκι ή στην καλύτερη περίπτωση να περίμενε στην ουρά κάπου για επίδομα… πνευματικής αλληλεγγύης!
Αλλά ούτε και στα πολυτελή υψηλής κακογουστιάς και ακαλαισθησίας σύγχρονα κτίρια θα πήγαινε. Το World Trade Center και εννοώ τα δύο κτίρια των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου είχαν τόσο άθλια χρώματα και διακόσμηση, ώστε αναρωτιέμαι μερικές φορές μήπως τιμωρήθηκαν για αυτό.
Άρα τα πνεύματα αποφεύγουν μετά βδελυγμίας το κιτς και την κακογουστιά, αλλά και την φτώχεια.
Ούτε κατά διάνοια μπορώ να φαντασθώ πνεύμα να στοιχειώνει κτίριο γνωστού δισεκατομμυριούχου με προσφάτως υψηλότατο πολιτικό αξίωμα και ωραιοτάτη σύζυγο, εκτός ίσως από το πνεύμα του Δον Ζουάν. Μπα…
Προφανώς εάν αναφερθώ στην χώρα μας και σε πολιτικά πρόσωπα ειλικρινά κόβω το κεφάλι μου εάν μπορέσετε να πείσετε κι το πλέον ταλαίπωρο πνεύμα να στοιχειώσει το… Μαξίμου ή άλλες κατοικίες. Ούτε το τελευταίο ξεπεσμένο και ταλαίπωρο ενός μούτσου πειρατή του Κάπταιν Μόργκαν δεν θα πείσετε!
Παιδιά τα πνεύματα έχουν φινέτσα! Δεν είναι ότι κι ότι! Επιλέγουν υψηλές αξίες, μοναδικά αντικείμενα τέχνης και όχι μόνον, Επίσης είναι άριστοι γνώστες της αγοράς ακινήτων και επιλέγουν να κατοικήσουν (δηλαδή στοιχειώσουν) τα καλύτερα και ιστορικότερα μέγαρα διεθνώς μαζί και τα καλύτερα κοσμήματα και πετράδια!
Τα προηγούμενα πρέπει να σας προβληματίσουν πολύ σοβαρά!
Ή θα πρέπει να παραδεχθείτε πως δεν υπάρχουν καθόλου πνεύματα και να αφήσετε τα πράγματα ως έχουν ή θα πρέπει να αρχίσετε να βελτιώνετε χαρακτηριστικά την αισθητική σας καλλιέργεια, επίσης τα οικονομικά σας με ραγδαίους ρυθμούς και να στοχεύετε σε ό,τι καλύτερο διεθνώς.
Σας συνιστώ επιμόνως την δεύτερη επιλογή. Να διαθέτετε κι εσείς ένα πνεύμα με κύρος αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει προηγουμένως να αποκτήσετε ε σ ε ί ς το ανάλογο (κύρος).
Σημ. Μόλις ολοκλήρωνα την συγγραφή του άρθρου μία στοίβα βιβλίων από τ’ αριστερά (ωχ!) μετακινήθηκε και ένα βιβλίο, όπως έσκυψα μου ήλθε στο κεφάλι. Ήταν “Το Ημερολόγιο ενός Τρελού”, του Νικολάι Γκόγκολ!
Δεν πάω καλά ή μήπως πάω;