Ένα αριστουργηματικό τραγούδι, το οποίο ξετινάζει κάθε δικαιολογία για άθλιες συμπεριφορές. Ένα λαϊκό τραγούδι, άριστης εκτέλεσης από τον Χρήστο Αυγερινό, ο οποίος το έγραψε και το συνέθεσε ο ίδιος!
Ακολουθούν σχόλια στους στίχους μέσα σε παρένθεση.
Στίχοι και ανάλυση (υποκειμενική):
Για τα μάτια του κόσμου
(οι κοινωνικές συμβάσεις και το συμφέρον)
έναν άγνωστο φως μου
(άγνωστος μεν, αλλά την ίδια την ονομάζει “φως μου” και δεν την καθυβρίζει με τα γνωστά “κ@ριόλα” – “πουτ@να” κλπ, αν και αυτή ενέδωσε στις κοινωνικές συμβάσεις)
παντρεύεσαι την Κυριακή
Είναι ανώτερός μου
(παραδέχεται ότι με κάποιο κριτήριο, κοινωνικό, οικονομικό, μορφωτικό ή οτιδήποτε άλλο είναι ανώτερός του. Μπορεί να είναι καλύτερός του, σύμφωνα με τις κοινωνικά κριτήρια αλλά δεν τον κατηγορεί γι΄ αυτό. Σύμπλεγμα μηδέν. Ωστόσο αφού δεν κατανοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και παντρεύεται μία, η οποία μάλλον τον επιλέγει για άλλους λόγους πέραν της αγάπης, κάπου θα “χάνει”. Είτε διότι δεν το αντιλαμβάνεται είτε διότι τον συμφέρει)
και η γνώμη του κόσμου
(η γ@μημένη γνώμη του κ@λο-κόσμου)
την Κυριακή στην εκκλησιά σε οδηγεί
(πού αλλού;)
Μα όταν πονέσεις και κλάψεις μια μέρα
(αναπόφευκτο όταν ξεπουλάς τα συναισθήματά σου)
που δε θα το `θελα ποτέ, ποτέ αυτό
(και πάλι όμως δεν εκφράζει απολύτως καμία εκδικητικότητα. Διότι είναι ντόμπρος και γνήσιος)
στα χέρια του κόσμου να βάλεις την βέρα
(εδώ σφάζει με το γάντι αλλά χωρίς και πάλι να κατηγορεί κανέναν)
να μοιραστείτε τον καημό
(κανένας δεν θα σε λυπηθεί, όταν επιλέγεις με βάση το συμφέρον)
Για τα μάτια του κόσμου
στ’ άσπρα ντύνεσαι φως μου
αυτή τη μαύρη Κυριακή
(μαύρη η Κυριακή, άσπρο το νυφικό, άπιαστη αντίθεση)
και με πνίγει ο καημός μου
που η γνώμη του κόσμου
την Κυριακή στην εκκλησιά σε οδηγεί
(γιατί μωρή ενέδωσες; Εδώ είμαι σκληρότερος στην ανάλυση από τον στιχουργό)
Μα όταν πονέσεις…
(το αναπόφευκτο)
Για τα μάτια του κόσμου
πώς μπορείς και παντρεύεσαι φως μου
(πώς μπορείς λοιπόν, μένει με το ερώτημα, αλλά και πάλι την ονομάζει “φως μου”)
Τα είπε όλα και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο να διδαχτεί ένας άνθρωπος. Ας ακούσει το τραγούδι.
Και ΔΕΝ εκφράζει ούτε στο ελάχιστο μιζέρια ή ηττοπάθεια… διότι νίκησε ο ίδιος τα εσωτερικά του συναισθήματα.
Ισχύει για πάρα πολλά ακόμα…
