Πάμπολλες φορές έχω τονίσει πως δεν είναι τα κεφάλαια (χρήματα) το βασικό συστατικό του πλουτισμού. Είναι ENA συστατικό, αλλά σίγουρα όχι το πρώτο. Η δημιουργικότητα και η ανάπτυξη ελκυστικών ευκαιριών είναι πάντα το κλειδί.
Προχθές έγραψα για το Αμβούργο και το πόσο δημιουργικές δράσεις αναλαμβάνει ως πόλη προκειμένου να αναπτυχθεί και να πλουτίσει περισσότερο.
Σήμερα θα γράψω με θλίψη για την Ντόχα, την πρωτεύουσα του Κατάρ και για ένα σχέδιο, το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να υλοποιηθεί στην Πάτρα (και όχι μόνον): την Πόλη της Μόρφωσης (Education City).
Την 1η Ιανουαρίου 2015 με την ευκαιρία του τότε νέου έτους, η εφημερίδα των Πατρών “ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ” είχε ζητήσει από μερικούς πολίτες να γράψουν τι θα έκαναν εάν ήσαν… δήμαρχοι. Τότε είχα γράψει το κείμενο, το οποίο παραθέτω στην φωτογραφία από την δημοσίευση.
Ωστόσο αυτό, το οποίο τότε έγραφα σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό διαθέσιμων εγκαταλελειμμένων κτιρίων της αποβιομηχανοποιημένης πόλης εφαρμόστηκε εδώ και λίγα χρόνια από το Κατάρ. Τα έσοδα από το πετρέλαιο φυσικά και συνετέλεσαν στην δημιουργία ενός σπουδαίου Project με τον τίτλο “Education City”. Το Κατάρ, μία χώρα κατά κανόνα άκρως συντηρητική και Μουσουλμανική επενδύει στην γνώση, διότι οι… οπισθοδρομικοί (εδώ πικρός γέλως) Καταριανοί (εάν ισχύει ο νεολογισμός μου) έχουν αντιληφθεί την τεράστια σημασία της μόρφωσης ως μία μόνιμη σταθερά.
Θα διαβάσετε περισσότερα στον σύνδεσμο στα σχόλια από την Wikipedia.
Αυτό το πλάνο το είχα σκεφθεί ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια (για να μην νομισθεί πως αντέγραψα την ιδέα). Το 1995 εάν θυμάμαι σωστά, με τα ελάχιστα μου μέσα έστειλα την πρότασή μου σε κάποια Πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών. Τούτο λόγω της ευχέρειας στην νοοτροπία. Όντως ένα πολύ γνωστό ίδρυμα από την Καλιφόρνια ανταποκρίθηκε και το πολύ ωραίο είναι πως ο πρύτανις… ήλθε στην Ελλάδα! Συναντηθήκαμε στην Αθήνα στο… Χίλτον μάλιστα (!) αλλά μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ανταποκριθώ μόνος μου σε ένα τόσο φιλόδοξο πλάνο και δυστυχώς το σχέδιο ατόνησε.
Ο πολύ συμπαθής και ανοικτός στις προκλήσεις πρύτανις εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για διακοπές στην υπέροχη χώρα μας και εγώ κατανόησα για άλλη μία φορά,πως δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο εάν μία πρόταση είναι ενδιαφέρουσα και κερδοφόρα.
Το σχολίασε εξ΄άλλου με τον καλύτερο τρόπο και ο Μάρλον Μπράντο στην περίφημη φράση του στον Νονό: “I’m gonna make him an offer he can’t refuse”.
Ας ονειρευόμαστε ανάπτυξη, ας ξεπουλάμε σκανδαλωδώς κάθε εθνικό περιουσιακό στοιχείο, ας παρακαλούμε για τα ψίχουλα και μόλις οι πόλεις μας γεμίσουν με Rolls Royce με… μπούρκες μας βλέπω να προσπαθούμε να πηδήξουμε τα κάγκελα (όπως κάνουν σήμερα οι λαθρομετανάστες στο λιμάνι της Πάτρας) αλλά του λιμανιού του… Κατάρ για ένα ξεροκόμματο, μάλλον Αραβική πίτα.
