Έχω παρατηρήσει πως η αναλογία της ζάχαρης και του καφέ στο γάλα είναι ανεξάρτητη της ποσότητας του τελευταίου. Είτε σε μικρό φλυτζάνι του εσπρέσσο είτε σε κανονική κούπα η γεύση παραμένει αναλλοίωτη.
Τα γεγονότα όταν συμβαίνουν έχουν μία συγκεκριμένη ποσότητα γάλακτος μαζί με τη δοσολογία του καφέ και της ζάχαρης. Και την ώρα εκείνη, εάν έχουμε επιτύχει τις αναλογίες (σχεδόν πάντα συμβαίνει αυτό) πίνουμε το ρόφημα, το οποίο μας ευχαριστεί.
Εάν ο καφές μάς πειράζει και τον πιούμε αργά το βράδυ και μάς προκαλέσει αυπνία δεν είναι θέμα δοσολογίας. Οι συνέπειες του γεγονότος είναι ανεξάρτητες της ποιότητας του ροφήματος. Η ώρα δεν ήταν κατάλληλη. Από την άλλη μεριά, εάν αυξήσουμε πολύ την ποσότητα του γάλακτος και συνεχίσουμε να προσθέτουμε την ίδια αναλογία ζάχαρης και καφέ η γεύση θα χαθεί.
Ούτε είναι σώφρων, επειδή τώρα άλλαξαν οι προτιμήσεις μας να αναρωτιόμαστε πως τότε μας φαινόταν ιδανικός. Ο συγκεκριμένος τη δεδομένη στιγμή ήταν αυτός, τον οποίον επιθυμούσαμε ή μας προσφέρθηκε. Να τροποποιούμε τις ποσότητες εκ των υστέρων και να προσθέτουμε ή να αφαιρούμε ζάχαρη ή καφέ ή και τα δύο δεν μπορεί να αλλάξει τη γεύση της ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ στιγμής.
Και εάν ήταν πολύ γλυκύς ή πολύ πικρός, ΑΥΤΟΣ ήταν τότε και δεν σημαίνει πως ήταν αρεστός σε όλους, όπως η γεύση δεν είναι κοινή.
Ας μείνουμε στα συναισθήματα και τις σκέψεις μας της στιγμής εκείνης είτε βιώνοντας με κάποιον τρόπο τα γεγονότα είτε ακούγοντας τις περιγραφές τους και με όποια οπτική γωνία ακόμα, αλλά ας μην αλλάζουμε τις δοσολογίες ούτε να προσθέτουμε ή να αφαιρούμε ζάχαρη και καφέ εκ των υστέρων.
