Ζω στην Πάτρα από ενός έτους. Δεν έχω γεννηθεί εδώ, ούτε έχω ρίζες. Αλλά επιλέγω να μένω και να δημιουργώ εδώ με κάποια διαστήματα απουσίας στο εξωτερικό.
Αγαπώ πολύ την Πάτρα και αγαπώ και το καρναβάλι της. Ένα όνειρο, το οποίο ειδικά όταν ήμουν νεώτερος δεν ήθελα να χάσω με τίποτα. Και η θλίψη της Καθαροδευτέρας δεδομένη!
Ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια ποτέ μου δεν συμμετείχα στο έθιμο του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς, το οποίο διεξάγεται κάθε Τσικνοπέμπτη. Ντρέπομαι που το γράφω, αλλά ποτέ μου δεν με απασχόλησε το θέμα. Διαισθητικά όμως με απωθούσε χωρίς να γνωρίζω ούτε το έθιμο ούτε και το γιατί.
Μόλις πέρυσι διάβασα δύο άρθρα δύο πολύ αγαπητών μου φίλων: του Γιάννη Δημογιάννη (Γιάννης Δημογιάννης) και του Γιώργου Δίπλα (Giorgos Diplas), (τα επισυνάπτω στα σχόλια και σας συνιστώ εντόνως να τα διαβάσετε).
Και κατάλαβα το γιατί.
Η Γιαννούλα, πολύ συνοπτικά ήταν μία κουλουρού στην Άνω Πόλη, στις αρχές του 1900, η οποία είχε καημό να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Μάλλον θα ήταν και αρκετά αφελής και στα κορυφαία πειραχτήρια τους Πατρινούς, αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο.
Και, όπως θα διαβάσετε στο άρθρο του Γιάννη με τις πληροφορίες του εξαίρετου φίλου μας Παναγιώτη Χαλούλου (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΛΟΥΛΟΣ) της… έστησαν κάποια πολύ κακόγουστα “αστεία”.
Της εμφάνιζαν γαμπρούς και κανόνιζαν γάμο, ο οποίος την τελευταία στιγμή ματαιωνόταν, αφήνοντας την Γιαννούλα στα κρύα του λουτρού, (διαβάστε και θα τρομάξετε με το μέγεθος της κοροϊδίας).
Δεν ήθελε και πολύ η Γιαννούλα και το λίγο μυαλό που είχε το έχασε και αυτό και πέθανε πάμφτωχη και (φυσικά) μόνη.
Και σκέφτηκα σήμερα, ανήμερα του εθίμου να θέσω το ερώτημα:
“Πόσο υπεύθυνη ήταν η Γιαννούλα για αυτό, το οποίο της έκαναν;”
Και πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, εάν η Γιαννούλα μεταφορικά θεωρηθεί ο λαός, όπως τον εννοούμε, αφελής και ευκολόπιστος, πόσο υπεύθυνος είναι για τις επιλογές του ο ίδιος;
Κάθε λαός είναι λίγο – πολύ μία Γιαννούλα κουλουρού. Το παιγνίδι όμως το στήνουν οι λαοπλάνοι.
Η καψερή Γιαννούλα, τόσο καταλάβαινε, τόσο έκανε. Οι άλλοι όμως γνώριζαν. Γνώριζαν, πως δεν υπήρχε γαμπρός, γνώριζαν πως ο Πρόεδρος Ουίλσων, ναι μέχρι και αυτόν ενέπλεξαν στις χονδροειδείς φάρσες τους, δεν ήταν συγγενής της και προφανώς γνώριζαν πως με όλα αυτά τα “αστεία” θα έστελναν την δόλια Γιαννούλα είτε στο φρενοκομείο είτε στο νεκροταφείο.
Και πέτυχαν και τα δύο.
Το έθιμο της Γιαννούλας της κουλουρούς θα πρέπει να διεξάγεται κάθε Τσικνοπέμπτη αλλά θα πρέπει προηγουμένως να επισημαίνεται πως εσείς, οι οποίοι την κοροϊδεύετε δεν διαφέρετε ούτε στο ελάχιστο από αυτήν.
Τουλάχιστον η Γιαννούλα είχε, λόγω μειωμένης αντίληψης το ακαταλόγιστο.
Εσείς;
