Πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός στα Σκόπια απέφυγε να ονομάσει το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης “Μακεδονία” και το ανέφερε ως “Μίκρα”. Ας υποθέσουμε πως ένοιωσε κάπως αμήχανα, διότι υπάρχει ένας χαρακτηριστικός δισταγμός στη γλώσσα του. Προσέξτε όμως τώρα και δύο άλλα ενδιαφέροντα σημεία:
Το αεροδρόμιο του “Ελληνικού” μετονομάστηκε σε Αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος” στα Σπάτα, όπου η τελευταία λέξη παραπέμπει σε κάτι άλλο με μία μικρή αντικατάσταση του “π” και τον τόνο στη λήγουσα. Αποχωρήσαμε λοιπόν από κάτι Ελληνικό και πήγαμε στα… Σ(π)άτα, χμ… Η συνέχεια ήταν προφητική, καθότι το αεροδρόμιο το κατασκεύασαν Γερμανοί και μετά κατασκεύασαν και την νέο-αποικία τους.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Διότι και ο Πρόεδρος της Γείτονος το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης δεν το κράτησε με την ονομασία “Ατατούρκ”, αλλά του έδωσε την ονομασία “Κωνσταντινούπολη” στην Τουρκική βέβαια εκδοχή της “Ιστανμπούλ”.
Το τέλος του “Ελληνικού” σήμανε για την Ελλάδα το Ελληνικό τέλος της.
Το τέλος του “Ατατούρκ” στην Κωνσταντινούπολη σημαίνει και το τέλος του Κεμάλ και την επιστροφή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το τέλος της οποίας όμως είναι γνωστό.
Τουλάχιστον το αεροδρόμιο στα Σπάτα ονομάστηκε “Ελευθέριος Βενιζέλος” και θυμίζει την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των τριών ηπείρων, έστω και πρόσκαιρα.
(Αεροπορική) γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει.
