Είναι άραγε μία “νέα” οικονομική εποχή αυτή, την οποίαν διανύουμε και εάν ναι πώς θα πρέπει να την διαχειριστούμε;
Η άποψή μου είναι πως ναι! Πρόκειται για μία “νέα” εποχή, η οποία απαιτεί προσαρμογή και αλλαγή τρόπου σκέψης και δράσης· και αυτό ίσχυε και ισχύει πάντα. Η εποχή μας μετά από μία δεκαπενταετία σφοδρών κλυδωνισμών φαίνεται να εισέρχεται σε μία συγκεκριμένη σταθερότητα.
Μνημόνια και οικονομική κατάρρευση, πανδημία, εκλογικές αναμετρήσεις και ανατροπές έχουν φέρει την Ελληνική κοινωνία σε ένα εντελώς διαφορετικό σημείο από τον Φεβρουάριο του 2008, όταν ουσιαστικά άρχισαν όλα.
Νέες λέξεις, νέα νοοτροπία, εκφράσεις, οι οποίες ήταν κάποτε ταμπού, όπως οι πλειστηριασμοί κατοικιών, η επιδοματική πολιτική, οι… services και οι ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων των πάντων (και της ζωής μας), η εκρηκτική άνοδος του κόστους των ακινήτων και των ενοικίων και γενικά του επιπέδου διαβίωσης, να μην σας κουράσω άλλο.
Και ένα διαφορετικό περιβάλλον, όσον αφορά την ψηφιακή διακυβέρνηση και τον τρόπο διεκπεραίωσης των κάθε είδους συναλλαγών δημιουργούν έναν κόσμο τύπου… Μάτριξ.
Από την άλλη η.. Μύκονος, οι ινφλουένσερς και ένας τρόπος ζωής χλιδής και ενδεχομένως ξιπασιάς όχι τόσο μακρινός και ούτε για μία μόνο κατηγορία κοινωνικής τάξης, δημιουργούν το αμείλικτο ερώτημα:
Πόσο δυστοπικός και αφιλόξενος μπορεί να είναι ο κόσμος της νέας Ελληνικής κοινωνίας και πραγματικότητας; Και το κυριότερο τι κάνω και πώς αντιδρώ σε αυτόν τον (όπως θέλετε ονομάστε τον) νέον κόσμο και τη νέα οικονομική εποχή;
Όντας μέρος του κόσμου αυτού και έχοντας βιώσει και ο ίδιος βάναυσα αυτές τις αλλαγές προβληματίστηκα πάρα πολύ… Αλλά… αλλά δεν έχω σκοπό να αφεθώ σε μαύρες σκέψεις.
Ίσως είναι πολύ άστοχο, αλλά τουλάχιστον εμένα με βοηθά πάρα πολύ, να σκέπτομαι την εποχή μας περίπου όπως τη δεκαετία του 1950. Δεν έχω βέβαια προσωπικές μνήμες από τότε, διότι δεν υπήρχα αλλά έχω πάρα πολλές αναφορές. Η Ελληνική κοινωνία μόλις είχε εξέλθει από έναν πολύ σκληρό εμφύλιο πόλεμο και από μία φοβερή Κατοχή. Κατεστραμμένη οικονομικά, βουτηγμένη στη φτώχεια και με χίλια τραύματα δεν είχε παρά να αντιμετωπίσει κατάματα την πραγματικότητα.
“Αυτή είναι η πραγματικότητα και ΠΡΕΠΕΙ να ΥΠΑΡΞΩ μέσα σε αυτήν και να την αλλάξω“, σκέφτηκαν πολλοί γονείς και παππούδες μας. Και το έπραξαν! Και μέσα στη δεκαετία του 50 και κατόπιν του 60 δημιουργήθηκε μία δυναμική, η οποία και σήμερα ακόμα φαντάζει συναρπαστική. Δεν εξιδανικεύω τίποτα, ούτε συγκρίνω μία κοινωνία μετά από πόλεμο (ίσον αίμα), από μία κοινωνία μετά από οικονομική καταστροφή, αλλά υπάρχουν ομοιότητες.
Δείτε πόσες και πόσοι ανέπτυξαν τη μόρφωσή τους, φόρεσαν παπούτσια πρώτη φορά, έφτιαξαν επιχειρήσεις ή ακόμα και βιομηχανίες και άλλοι εγκαθίδρυσαν σπουδαία γραφεία, τα οποία και σήμερα υπάρχουν.
Γιατί;
Διότι υπήρχε η φλόγα μέσα στα αποκαΐδια.
Και εάν σήμερα δεν υπάρχουν ακριβώς αποκαΐδια όπως τότε, υπάρχει κάποια άλλη φλόγα. Μην την αφήσετε να σβήσει στην απογοήτευση. Μεταφερθείτε νοερά στο 1950, ανοίξτε ένα παλαιό ημερολόγιο και δείτε τι συνέβαινε τότε γύρω σας και όχι μόνον στην Ελλάδα, (ψυχρός πόλεμος).
Γίνετε άνθρωπος της δεκαετίας του 50 και ξεκινήστε πάλι…
Είναι η “νέα” οικονομική εποχή. Η εποχή ΜΑΣ!
