Αλήθεια; Μπορεί να υπάρξει… μυστικιστική αρχιτεκτονική; Και ναι και όχι ή μάλλον όχι. Μυστικιστική σκέψη μπορεί να υπάρχει στο μυαλό του ιδιοκτήτη ή του αρχιτέκτονα αλλά όχι στην ίδια την αρχιτεκτονική. Πιστεύω όμως ότι σαφώς εκφράζει την ψυχολογία αρχικά και κατόπιν και τις υπαρκτές ή υποτιθέμενες ανάγκες. Δεν προσπαθώ να ανοίξω συζήτηση σε αυτό το ζήτημα, για το οποίο μπορούμε να γράψουμε τόμους, όπως έχουν ήδη γραφεί. Επιγραμματικά τα αναφέρω.
Τούτο με αφορμή αυτό το κτίσμα, το οποίο πολλές φορές έχω φωτογραφίσει και δεν γνωρίζω το γιατί. Χρόνια τώρα το θυμάμαι να υπάρχει στην οδό Ιωνίας στην Πάτρα και είναι πλέον εγκαταλειμμένο. Το… θυμάμαι είναι μία ανόητη έκφρασή μου, διότι προϋπήρχε εμού και άρα αυτό θα πρέπει να με… θυμάται! Αλλά τέλος πάντων τι σκέψεις μου προκαλεί.
Η αναγκαιότητα του χώρου επέβαλε την συνύπαρξη. Τα προσφυγικά κτίσματα πρωτίστως προσπαθούν να στεγάσουν περισσότερους ανθρώπους και στην προκειμένη περίπτωση διπλές λειτουργίες. Διότι αυτό ήταν κάποιο διπλό κατάστημα. Αυτό φαίνεται για το συγκεκριμένο. Δύο πόρτες εισόδου (η δεξιά κάπως πεπλατυσμένη εκ των υστέρων) και δύο βιτρίνες. Ή συνδυασμό οικίας και καταστήματος; Παλιότερα (όχι και πολύ) υπήρχε και ένας φύκος εκεί, ο οποίος κόπηκε. Από πολεοδομικής απόψεως δεν μπορώ να γνωρίζω πως ήταν τότε η περιοχή, διότι το κτίσμα αυτό φαίνεται να έχει και πίσω αυλή και ίσως υπήρχε πλατεία. Είναι τόσα χρόνια και πολλά έχουν αλλάξει.
Εμένα πάντως μου αρέσει αυτή η πρόσοψη αν και μου προκαλεί απορίες το είδος της στέγης, η οποία είναι δίρριχτη αλλά και πάλι άγνωστον το πώς σχεδιάστηκε αρχικά. Τουλάχιστον δεν το έχω διερευνήσει.
Το σίγουρο όμως είναι ένα: δεκάδες σενάρια μπορούν να γραφτούν και για το κτίσμα, αλλά και για την ιστορία του. Δεν χρειάζεται να φύγεις ούτε μέτρο από το σπίτι σου. Οι αφορμές είναι δίπλα σου και σε περιμένουν. Αυτή τελικά φαίνεται να είναι και η πραγματική μυστικιστική αξία του κτίσματος!
