Συχνά στη ζωή μας περικυκλωνόμαστε από καταστάσεις από τις οποίες δεν φαίνεται καμία (τουλάχιστον αναίμακτη) δίοδος διαφυγής. Οι συνθήκες σε στριμώχνουν και είσαι τόσο κοντά σε αυτό, το οποίο ονομάζουμε αδιέξοδο (no way out). Και τότε έχεις ενδεχομένως δύο επιλογές: ή να αφεθείς στη μοίρα σου ή να αποπειραθείς ηρωική έξοδο. Και στις δύο περιπτώσεις είσαι χαμένος.
Αλλά ΔΕΝ θέλεις να χαθείς. Γιατί είσαι αγωνιστής και όχι ρίψασπις μοιρολάτρης.
Τότε τι κάνεις;
Ανασύρεις από τις γνώσεις σου έναν ποταμό. Έναν ποταμό μήκους μόλις 225 χιλιομέτρων, σε μία τοποθεσία του οποίου διεξήχθη μία επική μάχη:
“Η Μάχη του Ποταμού Νερέτβα”.
“Λευκή Υπόθεση” ήταν η ονομασία, την οποία έδωσαν οι ναζί Γερμανοί στην επιχείρηση εκκαθάρισης των παρτιζάνων στην Γιουγκοσλαβία. Προφανώς το όνομα “λευκή” θα υπονοούσε την αστραφτερή γυαλάδα των Γιουγκοσλαβικών ορέων και πεδιάδων χωρίς τους παρτιζάνους του Τίτο. Και φαινόταν μία πολύ ελπιδοφόρα υπόθεση.
Αυτά συνέβησαν τον Ιανουάριο του 1943 όταν οι δυνάμεις του άξονα άρχισαν να μην είναι τόσο νικηφόρες όσο το αμέσως προηγούμενο διάστημα και ήθελαν να έχουν τον έλεγχο των περιοχών εάν τα πράγματα έβαιναν δυσμενώς.
Συγκεντρώνοντας έναν πολύ μεγάλο στρατό από 200,000 περίπου άνδρες επιτέθηκαν εναντίον των παρτιζάνων στην περιοχή του Μόσταρ, για να έχετε μία γεωγραφική ιδέα. Στόχος τους ήταν να εξοντώσουν την αντιστασιακή διοίκηση αλλά και το νοσοκομείο με 4,500 αρρώστους και πληγωμένους.
Μετά από μάχες κατόρθωσαν τελικά να στριμώξουν τους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους μαζί με τους 4,500 σε μία στενή περιοχή με τον ποταμό Νερέτβα στα νώτα τους. Εκεί υπήρχε μία γέφυρα, στην απέναντι όχθη της οποίας παραμόνευαν μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποκλείσουν εντελώς τους παρτιζάνους.
Ο Τίτο βρέθηκε σε φοβερό δίλημμα. Εάν περνούσαν την γέφυρα θα υφίσταντο τρομακτικές απώλειες. Εάν έμεναν εκεί ήταν ζήτημα χρόνου να εξοντωθούν. Η τέλεια παγίδα των Γερμανών!
Ακριβώς αυτές τις καταστάσεις εννοώ στην καθημερινή μας ζωή. Καμία διέξοδος διαφυγής. Και η ολική καταστροφή σχεδόν δεδομένη, διότι η συντριπτική καταστροφή είναι δεδομένη.
Τι κάνεις τότε;
Τότε σκέφτεσαι με την μεγαλοφυΐα και το θάρρος του Τίτο.
Ο Τίτο έπραξε το αδιανόητο. Κατέστρεψε ο ίδιος την μοναδική γέφυρα! Έκπληκτοι οι Γερμανοί υπέθεσαν πως ο Τίτο αποφάσισε να κινηθεί βόρεια και να επιχειρήσει ηρωική διαφυγή συγκρουόμενος με τους Γερμανούς. Και αμέσως άρχισαν να μετακινούν όλες τις δυνάμεις τους και από την πλευρά της καταστραμμένης γέφυρας εκεί, όπου θα περνούσαν αναγκαστικά οι Γιουγκοσλάβοι για να τους συντρίψουν.
Και το βράδυ ο Τίτο με τους μηχανικούς του κατασκεύασε μία πρόχειρη γέφυρα και πέρασε με όλους τους παρτιζάνους αλλά και τους 4,500 τραυματίες απέναντι!
Όταν αυτό το αντελήφθησαν οι Γερμανοί ήταν πλέον αργά. Δεν προλάβαιναν να επιστρέψουν και οι πρώην “εγκλωβισμένοι” διασώθηκαν!
Και αφού πέρασαν όλοι ξανα-ανατίναξαν και την πρόχειρη αυτή γέφυρα!
Συμπέρασμα: Όταν είστε εντελώς εγκλωβισμένοι και σε πλήρες αδιέξοδο καταστρέψτε την μοναδική οδό διαφυγής σας, η οποία δεν είναι ακριβώς διαφυγής, αλλά αναγκαστικής επιλογής. Αυτό, το οποίο σας υποδεικνύουν (κυρίως με την λογική) ως μοναδική λύση απορρίψτε το ασυζητητί! Και αφού φανείτε παράλογοι, τότε χτίστε την ΔΙΚΗ σας γέφυρα στην όντως μία και μοναδική επιλογή σας!
Γιατί διαφέρει τόσο πολύ η μία περίπτωση από την άλλη; Διότι στην πρώτη περίπτωση είστε υπό καθεστώς εξαναγκασμού ενώ στην δεύτερη πράττετε με την δική σας ελεύθερη επιλογή (βούληση). Και αυτό είναι αρκετό για να τροποποιήσει πλήρως τις επιβαλλόμενες συνθήκες.
Είναι η δική σας πλέον “Λευκή” Υπόθεσις.
