Μία εκ των πλέον αντιπαθητικών μου εκφράσεων λέξεων -προσωπικά- αποτελεί η ευχή “Μακάρι”. Προσέξτε πως πάντοτε το υποκρυπτόμενο της νόημα, από την πλευρά του εκφράζοντος δηλώνει πως:
1. Δεν το πιστεύω καθόλου αυτό, το οποίο επιθυμείς, αλλά δεν πειράζει σου το εύχομαι για να μην σε απογοητεύσω και
2. Αν και δεν το πιστεύω αυτό, όπως είπαμε, σου το εύχομαι (θεωρητικά), αλλά με την έννοια πως είθε κάποιο μεταφυσικό γεγονός συμβεί, στο οποίο φυσικά δεν έχεις κανέναν έλεγχο και με κάποιο τρόπο πραγματοποιηθεί η ευχή σου…
Ούτε λίγο, ούτε πολύ το “Μακάρι” εκφράζει την απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης, ενέχει προσβλητικά υποτιμητικό τόνο και τελικώς εάν πρόκειται να συμβεί η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί από τρόπους και μέσα, έξω από εσένα και την βούλησή σου… (διότι εσύ είσαι ανίκανος πρακτικά να ορίσεις το μέλλον σου!).
Συνεπώς, στο άκουσμα αυτής της λέξεως μην αποκρίνεστε “Ευχαριστώ”, ούτε το πιο …αποφασιστικό “θα γίνει”…
Αποκριθείτε:
“Δεν υπάρχει “Μακάρι”, ήδη ΓΙΝΕΤΑΙ!”
Τελεία και παύλα και …μακαρίστε τους!
