Το όνομα Ναβάλνυ ίσως να το έχετε ακούσει, ίσως και όχι. Είμαι σίγουρος βέβαια πως όσες και όσοι ασχολείστε με τα διεθνή ζητήματα θα γνωρίζετε. Ο Ναβάλνυ είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του νυν Προέδρου της Ρωσσίας. Πριν από λίγους μήνες τον δηλητηρίασαν και παρ΄ ολίγον να χάσει τη ζωή του. Νοσηλεύτηκε στη Γερμανία και κατόπιν επιθυμίας του επέστρεψε στη Ρωσσία, όπου και συνελήφθη. Τώρα κρατείται στις φυλακές.
Δεν γνωρίζω ωστόσο περισσότερα πράγματα και ούτε σκοπός του άρθρου μου είναι αυτός, να αναλύσω τα πολιτικά δρώμενα στη Ρωσσία. Ο στόχος μου είναι εντελώς διαφορετικός. Ο Ναβάλνυ τιμήθηκε τον Οκτώβριο του 2021 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το βραβείο Ζαχάρωφ για τους αγώνες του εναντίον της διαφθοράς. Ούτε και αυτό θέλω να σχολιάσω.
Λόγω του ότι είναι όμως έγκλειστος δεν μπορούσε να παρευρεθεί ο ίδιος και το παρέλαβε η 20ετής κόρη του, η οποία σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στα Ελληνικά μέσα αναφορές για το βραβείο υπήρξαν ελάχιστες. Δεν ενδιαφέρει θα μου πείτε. Αντιθέτως ο κ@λος της Τ., οι σαχλο-θεωρίες κάθε πικραμένου, τα σκουπίδια τηλεπαιχνίδια και οι σχέσεις αστέρων (λέμε τώρα), καθώς και η επικέντρωση σε άλλα τηλε-σκουπίδια για τις συμπεριφορές τους, φαίνεται να ενδιαφέρουν πολύ. Στην πραγματικότητα πουλάνε πολύ. Και το κοινό (το οποίο πληρώνει) εθίζεται (και αποβλακώνεται) σε αυτά και ζητά ακόμα περισσότερο σεξ, βία και κλειδαρότρυπες.
Και του κλέβουν την αδέσμευτη σκέψη, την ελευθερία του, τη ζωή του και αυτό κραυγάζει και είναι χρυσός… χορηγός της ίδιας της κατάντιας του!
Η δημοσιογραφία όμως είναι λειτούργημα και όχι πάγκος με πατάτες (σάπιες πλέον) στη λαϊκή αγορά. Αλλά ποιος ασχολείται;
Η 20ετής λοιπόν κόρη του Ναβάλνυ στην απονομή του βραβείου στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκφώνησε έναν σύντομο λόγο, ο οποίος εμπεριέχει δύο πολύ μεγάλες αλήθειες (και μία ακόμα δώρο). Την πρώτη σε κάποια ιστοσελίδα τη διάβασα. Την άλλη όμως ΠΟΥΘΕΝΑ!
Γιατί;
Διαβάστε σε μετάφραση τι είπε:
Αλήθεια 1
“Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτοί, οι οποίοι υποστηρίζουν τις κατευναστικές σχέσεις με δικτάτορες δεν μπορούν απλώς να ανοίξουν μερικά βιβλία ιστορίας.
Είναι πολύ εύκολο να κατανοήσουμε τον αναπόδραστο πολιτικό νόμο: ο εξευμενισμός των δικτατόρων και των τυράννων δεν λειτουργεί ποτέ.”
Και αφού τους ευχαριστεί για το βραβείο τους επιτίθεται ουσιαστικά λέγοντας:
“Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ονειρεύονται να εύρουν δουλειά στο διοικητικό συμβούλιο των κρατικών εταιρειών του Π@ύτιν ή να πλέουν με το γιωτ ενός ολιγάρχη.”
Και η προηγούμενη είναι η Αλήθεια 2, την οποίαν φυσικά ΔΕΝ θεώρησαν χρήσιμο να την συμπεριλάβουν στα ρεπορτάζ τους τα Ελληνικά μέσα. ΚΑΝΕΝΑ απ΄ όσο διερεύνησα στο διαδίκτυο, ακόμα και τα ελάχιστα, τα οποία δημοσίευσαν την είδηση.
Και καταλήγει με μία Αλήθεια 3 (bonus αυτή):
“Ήρθε η ώρα να το πούμε ευθέως. Με το πρόσχημα του ρεαλισμού κρύβεται ο κυνισμός, η υποκρισία και η διαφθορά.”
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο.
