Θα τραβήξει κάποιος την ήδη κομμένη άλυσο; Αλλά αυτό, το οποίο πρέπει να μας προβληματίσει είναι πώς καταλήξαμε από έναν Κόσμο αρκετά βελτιωμένων δημοκρατιών (έστω και κολοβών και με πολλά προβλήματα μετά τον Β΄ΠΠ) σε ημι-δικτατορίες και λαϊκίστικές ημι-δημοκρατίες, όλες αρχηγοκεντρικές, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται από ένα πρόσωπο (όπως την περίοδο των βασιλέων και αυτοκρατόρων και δικτατόρων) αντί από μία συνολική θεώρηση από περισσότερους ανθρώπους σε σύμπλευση με την επιθυμία μίας κοινωνίας;
Δεν σε προσβάλει το γεγονός, πως συζητάμε καθαρά για πρόσωπα και τι σκέφτεται ο τάδε Πρόεδρος και τι θα κάνει ο δείνα Πρωθυπουργός και όχι για αποφάσεις κοινωνιών; Βεβαίως οι τελευταίες θα πληρώσουν ή πληρώνουν το κόστος αυτών των Αρχηγών (όπως οι φύλαρχοι στις φυλές της ζούγκλας). Μόνο πως σε πολλές περιπτώσεις αυτοί τους εξέλεξαν…
Έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε κάτι πολύ περισσότερο στο μέλλον από συγκεκριμένες συνθήκες.