Πρέπει να ήμουν δευτέρα Λυκείου ή κάτι τέτοιο, πάντως πριν τις τότε Πανελλήνιες. Τέλη δεκαετίας του 80 δηλαδή, όταν σε κάποιο βιβλιοπωλείο εντελώς άσχετο με τεχνικά βιβλία είδα κάτι σαν μπλε κουτάκια. Ήταν δύο μικρών διαστάσεων βιβλιαράκια, πολύ πυκνογραμμένα, στα Γερμανικά με πάρα πολλά διαγράμματα και ενσωματωμένους σελιδοδείκτες διαφημίσεων και συνάμα τόσο ελκυστικά!
Δύο τόμοι με τίτλο Beton Kalender 1973 (στα Γερμανικά ο τίτλος) και υποσημείωση μεταφρασμένη στα Ελληνικά: “Βιβλίο τσέπης για σκυρόδεμα, οπλισμένο σκυρόδεμα και κατασκευές προεντεταμένου σκυροδέματος και συναφή θέματα.”
Περιττό να γράψω πως μόλις το άγγιξα με τα χέρια μου το ήθελα! Ήταν σε δύο τόμους ο πρώτος σημαντικά παχύτερος από τον δεύτερο, αλλά αυτή η ανομοιομορφία του προσέδιδε μίαν απρόσμενη χάρη! Γερμανικά σπούδαζα την εποχή εκείνη και μπορούσα να κατανοήσω πολλά, αλλά φυσικά καμία ιδέα περί τεχνικών όρων και θεμάτων. Το πλεονέκτημα των μαθηματικών και των διαγραμμάτων είναι η παγκοσμιότητά τους, ώστε με τη βοήθεια ενός λεξικού να αντιληφθείς περί τίνος επρόκειτο.
Το συγκεκριμένο ήταν έκδοση του 1973 και προφανώς είχε ξεμείνει στο βιβλιοπωλείο μάλλον κατά λάθος και προφανώς δεν είχε νόημα να το αγοράσει κάποιος, διότι το 1979 ας πούμε δεν αγοράζεις ημερολόγιο του 1973. Αλλά εγώ το αγόρασα!
Αυτό, το οποίο με προσέλκυσε ήταν το γεγονός πως ΔΕΝ μπορούσα να κατανοήσω… τίποτα! Μία επιστήμη γεμάτη μυστήριο συμπυκνωμένη μέσα σε δύο πλούσιους τόμους έτοιμους για αποκρυπτογράφηση. Δεν γνωρίζω εάν τυχόν αντί για το συγκεκριμένο έπεφτε τότε στα χέρια μου ένα αντίστοιχου μεγέθους εγχειρίδιο… ανατομίας με σκίτσα οργάνων του σώματος και χημικούς τύπους τι θα συνέβαινε. Θα αποφάσιζα να ακολουθήσω την ιατρική επιστήμη; Δεν το νομίζω, διότι μικρός σπιτάκια σχεδίαζα όχι ανθρωπάκια. Άρα μία προδιάθεση ούτως ή άλλως υπήρχε.
Όπως και να έχει το ζήτημα ένα βιβλίο με ουσιαστικά άγνωστο περιεχόμενο και σε μία ξένη γλώσσα, μου προκάλεσε τεράστιο ενδιαφέρον. Η συνέχει είναι γνωστή!
Και κάτι ακόμα. Το συγκεκριμένο βιβλίο και εννοώ και τους δύο τόμους δεν το χρησιμοποίησα… ποτέ! Ούτε μία φορά δεν ανέτρεξα να το συμβουλευτώ, ίσως γιατί δεν είχε νόημα αφού είχα το υλικό του Πολυτεχνείου, ίσως γιατί δεν ήθελα να το αντιμετωπίζω ως διδακτικό βοήθημα. Ήταν περισσότερο ένα φετίχ για εμένα παρά οτιδήποτε άλλο!
Προσοχή λοιπόν στα όμορφα υλικά αντικείμενα ή αυτά, τα οποία σας ελκύουν ιδιαιτέρως.
Σημ.: Δυστυχώς δεν μπόρεσα να σας το φωτογραφίσω, διότι είναι σε κάποιο χαρτοκούτι κρυμμένο μαζί με άλλα βιβλία. Και ευτυχώς για να μην το ερωτευτείτε. Δε σημαίνει πως θα σας βγει σε καλό!
