(Αυτό το άρθρο θέλω να το διαβάσετε με πολύ ανοιχτό πνεύμα και μην συμπερασματολογήσετε πριν το τέλος του)
Με μεγάλο ενδιαφέρον (και προσωπικά ικανοποίηση) παρακολουθώ μία έκρηξη δημοσιευμάτων, τα οποία στηλιτεύουν την ηγεσία της αριστεράς. Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως προέρχονται ΚΑΙ από ανθρώπους με υγιή σκέψη, οι οποίοι δεν ανήκουν στο χώρο της και οι οποίοι αντιλαμβάνονται πόσο κακό προκαλείται από μία τόσο άθλια ηγεσία.
Να ξεκαθαρίσω τη θέση μου πολλαπλώς:
Α. Ο πυρήνας της σκέψης μου συγγενεύει χαρακτηριστικά με το σκεπτικό των πρώτων ιδεολόγων (το γράφω και το κρίμα στο λαιμό μου) επαναστατών του 1917. Ο Λένιν και ο Τρότσκυ είναι καθοριστικές μορφές της ζωής μου. Και ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει καθόλου πώς αυτό μπορεί να ερμηνευθεί. Αλλά εξελίσσομαι και ακολουθώ την κοινωνία (θέλω να πιστεύω).
Β. Η αριστερά όμως έπασχε ανέκαθεν από απίστευτα κακή γεύση, όσον αφορά την επιλογή των ηγετών της. Και για το προηγούμενο, το οποίο ανέφερα, το ιδεολογικό μεγαλείο και ευρύ πνεύμα των πρώτων ιδεολόγων της το συνέτριψε ένας στυγνός δικτάτορας: ο Στάλιν. Και δεν έμεινε όρθιο τίποτα… Και αυτό, το οποίο είχε μία σπουδαία βάση στις αρχές του 1917 και όσο ακόμα ήταν ο Λένιν στην εξουσία κατάντησε ένα τυρρανικό καθεστώς, μία στυγνή δικτατορία από ένα έκτρωμα της ιστορίας. Και αυτός το ονόμαζε αυτό το έκτρωμα… “κομμουνισμό”. Πραγματικός κομμουνισμός νομίζω πως μόνο μία φορά έχει εφαρμοστεί και εφαρμόζεται και αυτό συμβαίνει στα κιμπούτς του Ισραήλ.
Γ. Όσον αφορά την Ελλάδα τώρα. Η αριστερά αυτοκτονεί χαρακτηριστικά από την επιλογή των αρχηγών της. Ασήμαντα ανθρωπάκια ή τυχοδιώκτες την καταπόντισαν, την κατέστρεψαν και βύθισαν αδίκως στη δυστυχία τους υποστηρικτές της. Δείτε…Ζαχαριάδη για να μην αρχίσω να γράφω και για πολλούς “λαμπρούς” αστέρες ακόμα. Στην πρόσφατη ιστορία ο Ανδρέας Παπανδρέου, ένας λαοπλάνος, ο οποίος προκάλεσε τεράστια ζημιά σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής της χώρας. Λαμογιά και καθόλου παιδεία το σύνθημά του και όσοι πιστοί προσέλθετε για το μεγάλο φαγοπότι… Τα γνωρίζω από πρώτο χέρι, διότι ο πατέρας μου εμπλεκόμενος σε όλα, ένα ελάχιστο τσιφ ήταν πριν να κατέλθει ως υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1974 (διαβάστε στο άρθρο μου εδώ την ιστορία).
Τον Κων/νο Καραμανλή τον γνωρίζαμε και πόσο εξοργιστικό ήταν το 1974 που δεν πείραξε κανένα χουντικό και όχι μόνον αυτό, άλλα άφησε στο κόμμα του και τα χειρότερα στοιχεία. Κληρονομιά τους υπάρχει και σήμερα (το βλέπετε) και με έντονη παρουσία. Αλλά ήταν ένας πολιτικός, τον οποίον γνώριζες. Είχε το σκεπτικό του (δεν μας άρεσε καθόλου), αλλά είχε σκεπτικό. Και πολιτική.
Να μην γράψω τώρα για τη συνέχεια για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πως μετασχηματίστηκε και μετανάστευσε σε έναν άλλον χώρο, τον οποίον παρέδωσε σε μία συμμορία τυχοδιωκτών. Διότι, όπως έγραφα από την πρώτη στιγμή το 2015 (είπαμε, ευτυχώς τα γραπτά μένουν) περί αυτού επρόκειτο. Τι… γοητεία είναι αυτή την οποίαν εκπέμπουν με έχει αφήσει άφωνο, διότι είναι τόσο ορατό το ποιόν τους.
Πολλοί αριστεροί νομίζουν πως με το να επιλέξουν έναν τυχοδιώκτη με κάποια (για εμένα ανύπαρκτη) προσωπική γοητεία χωρίς κανένα ήθος και αρχές στην ηγεσία του χώρου θα καταλάβουν την πολυπόθητη εξουσία. Όχι! Ο χώρος της αριστεράς χρειάζεται το ακριβώς αντίθετο! Ισχυρούς ιδεολόγους χωρίς φόβο και πάθος για πραγματικές τομές. ΔΕΝ το καταλαβαίνουν και οι αυτοχειρίες είναι δεδομένες.
Η λεγόμενη δεξιά από την άλλη πλευρά ΚΑΙ αυτή χρειάζεται και πρέπει να υπάρχει, διότι απλά… πρέπει να υπάρχει. Πώς θα γίνει τώρα; Θα σκεφτόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο ή θα γίνουμε εχθροί; Πώς θα προχωρήσει μία κοινωνία; ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΑΣΜΑΤΑ.
Οφείλει ωστόσο να αποβάλλει γελοία υποκείμενα και ακροδεξιά στοιχεία, τα οποία επίσης δεν κατανοώ τι τα χρειάζεται; Μήπως γιατί νομίζει ΚΑΙ αυτή, πως ελκύουν κάποιους ψηφοφόρους; Λάθος χαρτί παίζει εδώ και οι απώλειες είναι πολύ περισσότερες από τα κέρδη και το πλήρωσε και πολύ πρόσφατα.
Για το υφιστάμενο Ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα, λόγοι αρχικής ιδεολογικής συνάφειας και γνωριμίας με πολλούς από τους ανθρώπους του ποτέ δεν μου δημιούργησαν αρνητικά συναισθήματα. Τι να κάνουμε τώρα; Οι άκαμπτες μέθοδοι, η ξύλινη γλώσσα και οι εμμονές νομίζω όμως τους εγκλώβισαν σε μία φυσαλλίδα του παρελθόντος. Ας είναι, αλλά να μην… καταλάβουν την εξουσία! Ολοκληρωτικά καθεστώτα (εάν εφαρμόσουν κάτι ανάλογο) δεν σηκώνει ούτε στο ελάχιστο ο οργανισμός μου.
Φασισμούς, ναζισμούς κλπ τα θεωρώ καθαρά παρά φύσιν και τα απεχθάνομαι σε βαθμό κακουργήματος, ωστόσο είναι και αυτά μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν αρκεί να μην προκύπτουν ευκαιρίες να εκδηλωθούν. Και είναι μαύρη σελίδα η περίοδος, όπου στο Ελληνικό κοινοβούλιο και στα έδρανά του κάθισαν αυτά τα υποκείμενα. Και η αριστερά εδώ έχει τεράστια ευθύνη, συνεργάστηκε και συγκυβέρνησε μάλιστα με κάποιο τμήμα και τούτο πάλι λόγω της άθλιας και ανυπόληπτης ηγεσίας της. Οι δε ναζί εγκληματίες χαϊδεύτηκαν.
Και με το τελευταίο (και σκεφτείτε το γιατί) κλείνω αυτό το… μανιφέστο σχετικά με την πολιτική κατάσταση του τόπου και την μελλοντική πορεία της χώρας, όπως την αξιολογώ.
Και όπως δηλώνει ένας μεγάλος σε ηλικία, αλλά πραγματικός ιδεολόγος (και καθόλου… βολεμένος) αριστερός γνωστός μου “ζω για να ζήσω την… Επανάσταση”! Εντάξει, του βγάζω το καπέλο! Ας μπορούσα να το εκφράσω και εγώ!
Πραγματική αριστερά χωρίς ήθος και παιδεία αλλά και με πίστη στην πρόοδο και τη δημοκρατία (και αυτό μαθαίνεται) ΔΕΝ υπάρχει. Ίσως και να μην υπήρξε και ποτέ. Θέλουμε όμως να το πιστεύουμε.
Τελεία και παύλα.
