Ο νυν Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Θες αυτό να προέρχεται από το χαρακτήρα του (από… αυτόν προέρχεται), θες από την εμπλοκή του με τα μέσα (είχε δική του πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική εκπομπή), θες από τον πλούτο του (τον ανεξαρτητοποιεί από την απλή εξουσία), όπως και να έχει το ζήτημα και ανεξαρτήτως οτιδήποτε άλλο τον αφορά:
Απαντά προσωπικά σε όσους θεωρεί πως πρέπει να απευθυνθεί και εκφράζει τη γνώμη του (και το δείχνει) οπουδήποτε, χωρίς να τηρεί κανέναν περιορισμό “ορθής πολιτικής”.
Και δεν φείδεται εκφράσεων (κάθε είδους και τύπου), αλλά το αντίστοιχο συμβαίνει και από την άλλη πλευρά! Μπορεί κάποιος να του εκφράσει την αντιπάθειά προς το πρόσωπό του, να τον ειρωνευθεί ή να εκφραστεί με τα χειρότερα λόγια και ο Πρόεδρος να του απαντήσει αναλόγως and… that’s all!
Είναι αδιανόητο αυτό για οποιανδήποτε άλλον αρχηγό κράτους και ακόμα αδιανόητο και για τους προκατόχους του. Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε εάν οι Έλληνες πρωθυπουργοί έπρατταν το ίδιο!
Αλλά ποιο το υποσυνείδητο μήνυμα, το οποίο “περνά” από αυτήν τη συμπεριφορά;
“Πως μπορεί να διαθέτω την ισχυρότερη εξουσία, αλλά δεν κινδυνεύεις να μιλήσεις μαζί μου και να εκφράσεις τη γνώμη σου!” Και είναι αλήθεια δεν κινδυνεύει! Αντιθέτως εκεί, όπου η υποκρισία και η “ορθή πολιτική” επικρατεί μην είσαι τόσο σίγουρος για την πλάτη σου και από πού θα σου έρθει.