Η περίοδος της πανδημίας, η οποία συνεχίζεται και θα συνεχίζεται έως περίπου τον Φεβρουάριο – Ιούνιο του επομένου έτους (2022) ανέδειξε και έναν άλλον πρωταγωνιστή:
Τις δικαιολογίες!
Ευρηματικότατες σε κάθε τομέα δραστηριότητας και σχεδόν όλες με έναν κεντρικό πυρήνα σκεπτικού: “πώς να ΜΗΝ κάνω τίποτα!”
Τούτο καθίσταται ακόμα εντυπωσιακότερο από το γεγονός πως κατά τη διάρκεια της πανδημίας προσφέρθηκε ΔΩΡΕΑΝ (μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο προσφέρθηκε δωρεάν, αλλά ΚΑΙ πληρώθηκε για να γίνει αποδεκτό), το πολυτιμότερο αγαθό, το οποίο μετά την ελεύθερη βούληση διατίθεται: ο ελεύθερος χρόνος!
Έχω τονίσει στο παρελθόν πως ενώ η ζωή εγγενώς φαίνεται να είναι άδικη, ωστόσο παρέχει (by default, όπως θα έγραφε ένας για να εντυπωσιάσει) κάποιες ακατανόητες ισότητες. Όλοι είναι θνητοί (αλλά με διαφορετικής διάρκειας ζωές) και όλοι έχουν 24 ώρες ακριβώς στη διάθεσή τους. Όλοι! Δεν έχουν όμως κατ΄ ανάγκην και τη δυνατότητα να τις διαχειριστούν όπως θα ήθελαν, αν και τίποτα επίσης δεν τους εμποδίζει να αποφασίζουν ελεύθερα επί του τρόπου διαχείρισης! Επί Covid-19 παρουσιάστηκε μία μοναδική ευκαιρία σε σημαντικότατο αριθμό ατόμων: να μπορούν! Είναι αυτό, το οποίο λέγεται (πάλι θα χρησιμοποιήσω Αγγλική ορολογία), “Once in a Lifetime” (για μία φορά μόνο στη ζωή σου).
Η δικαιολογία, η οποία κυριάρχησε λοιπόν ήταν αυτή του να ΜΗΝ κάνω τίποτα. Ως εκ τούτου θα μπορούσε να ονομαστεί η περίοδος αυτή ως η εποχή της χαμένης δικαιολογίας. Ωραία! Και τώρα τι κάνω; Ας υποθέσουμε ότι το συνειδητοποιείς αυτή τη στιγμή, θα πέσεις να… πεθάνεις;
Όχι βέβαια!
Εάν έχεις συνειδητοποιήσει τα προηγούμενα, τότε πέρασε στην εποχή της νέας δημιουργίας με ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι ο ελεύθερος χρόνος σου της πανδημίας ενδεχομένως δεν αξιοποιήθηκε κατάλληλα! ΑΥΤΟ προσέξτε το! Το αποτέλεσμα θα είναι εξ΄ ίσου εντυπωσιακό!
Μην δώσεις όμως στον εαυτό σου άλλο περιθώριο για μία ακόμα δικαιολογία! Τότε θα σε κλαίνε και οι… καραβίδες (ρέγκες είναι το καθιερωμένο, αλλά εδώ επιζητούμε πάντα το καλύτερο)!
