Ο τίτλος είναι προφανώς παράλογος. Ένα διατηρητέο κτίριο δεν σκέφτεται. Όχι όμως και οι άνθρωποι. Αλλά ας υποθέσουμε πως το κτίριό μας αποκτά ανθρώπινες ιδιότητες. Τι θα σκεφτόταν;
Κατ΄ αρχήν το κτίριο έχει αποκτήσει ένα προνόμιο: μία μορφή αθανασίας. Κανένα βέβαια υλικό αγαθό δεν είναι άφθαρτο και τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει μία καταστροφή, αλλά τουλάχιστον ο πλέον επικίνδυνος εχθρός έχει κάπως απομονωθεί: αναφέρομαι στον άνθρωπο. Εάν είναι τυχερό ένα κτίριο θα αποκτήσει τη χροιά του διατηρητέου. Προσέξτε όμως! Πρέπει να έχει κάποια ιδιαιτερότητα, όπως και στη ζωή του ένας άνθρωπος.
Σκέφτεται τώρα το διατηρητέο κτίριο:
“Πέρασα μία μεγάλη και σπουδαία ζωή. Ήμουν κάποτε άρχοντας ή αρχόντισσα. Αλλά τώρα τα γεράματα με έχουν καταβάλει. Τίποτα δεν μπορώ να προσφέρω. Τίποτα; Χμ… Όχι και τόσο τίποτα! Η θέση μου είναι εξαιρετική αλλά και η εμφάνισή (αρχιτεκτονική) μου επίσης. Χρειάζομαι όμως αποκατάσταση! Αλλά τα ιατρικά έξοδα κοστίζουν. Ποιος και γιατί θα τα αναλάβει; Εάν δεν κάνω κάτι θα μαραζώσω και θα καταρρεύσω και δεν θα υπάρχει επιστροφή. Πρέπει να προσφέρω κάτι, το οποίο θα πείσει κάποιον να με… γηροκομήσει. Αλλά δεν έχω κάποια σύνταξη να του προσφέρω σε αντάλλαγμα, πρέπει να του αφήσω μία μεγάλη περιουσία για να τον δελεάσω. Και αυτή είναι ο εαυτός μου! Συνεπώς πρέπει να του ΥΠΟΔΕΙΞΩ τι θα κάνει μαζί μου προκειμένου να ωφεληθεί.”
Αυτό ακριβώς είναι το σκεπτικό, το οποίο οφείλει να υπάρχει από επενδυτικής απόψεως σε ΚΑΘΕ επένδυση και σε ΚΑΘΕ ακίνητο. Πώς θα αξιοποιηθεί; Η κατεδάφιση αποτελεί μία μορφή αξιοποίησης, εφ΄ όσον το εναπομένων οικόπεδο μπορεί να αποδώσει πολύ περισσότερα και να καλύψει και το κόστος της κατεδάφισης (προφανώς δεν αναφέρομαι σε διατηρητέα).
Το πολύ σημαντικό ζήτημα του κόστους της απόκτησης και αποκατάστασης ΔΕΝ είναι πάντα το βασικό κριτήριο. Δεν υπάρχει φθηνό ή ακριβό ακίνητο. Η “σωστή” τιμή του είναι αυτή, την οποία μπορεί να προσφέρει η αγορά. Αλλά και πάλι πρέπει να επισημάνω πως το επιχειρηματικό και επενδυτικό κριτήριο δεν είναι το κόστος της επένδυσης αλλά το προσδοκώμενο κέρδος. Εάν ένα ακίνητο φαίνεται ακριβό ή όχι μπορεί να ισχύει όσον αφορά την αγορά αλλά όχι όσον αφορά τον επενδυτή, ο οποίος έχει αποφασίσει προηγουμένως πώς θα το αξιοποιήσει (και μην ξεχνάτε πως “σίγουρη επένδυση” είναι φανταστικός όρος).
Παρ΄ όλο πως οι προηγούμενοι τρόποι αφορούν κάθε είδος επένδυσης στα διατηρητέα έχουν ακόμα μεγαλύτερη αξία για έναν επιπλέον λόγο:
Τα διατηρητέα κτίρια είναι όπως τα blue chips των μετοχών. Αξίες, οι οποίες διατηρούν σε βάθος χρόνο την… αξία τους!